Канстанцін Шанцаў - Пяшчынкі шчасця

– Ві, нам гэтай колькасці хопіць на першы час?

Яна смешна наморшчыла носік і задумалася. Затым узмахнуўшы бровамі, сказала:

– Думаю, што павінна хапіць.

– Вось і добра. Далей што?

– Я прадумала заўтрашні маршрут. Але, як ні старалася, ён пралягае праз пару даволі непрыемных месцаў.

– У чым гэта заключаецца?

– Адно месца запоўнена анамаліямі «халадзец». Гэта навала моцна канцэнтраванага туману сумесі кіслот, якія з лёту раствараюць любую арганіку. Радуе толькі тое, што яны не змяняюць свайго становішча падчас выкіду. Так што, дакладна вынікаючы ўказанням навігатара, можна, адносна бяспечна, абмінуць гэты ўчастак. Далей тэрыторыя, кантралюемая бандытамі. Яе прыйдзецца прапаўзці, каб не прыцягваць да сабе лішняй ўвагі. Але паўзці прыйдзецца амаль кіламетр.

– Ну, трэба так трэба.

– Астатняе па дробязі і не ўяўляе асаблівых цяжкасцяў. Дарэчы, трэба будзе абмінуць адзін з аўтаномных пастоў вайскоўцаў, але з гэтым праблем не будзе.

– Можа быць, абыдзем іх?

– Не бачу сэнсу. Твой камунікатар мае пазнаку чалавека, які працуе на навукоўцаў, такім чынам афіцыйна знаходзячыйся ў перыметры. Ваенныя маюць загад усяляк спрыяць. Вядома ж, некаторыя з іх аддалі перавагу б пазбавіцца ад усёй Зоны цалкам альбо проста прыбраць усіх, хто тут знаходзіцца. Але такіх няшмат. Так што тут не павінна быць праблем, а адлегласць зрэжам прыстойную.

– Добра, дамовіліся. Што яшчэ?

– Яшчэ… яшчэ тое, што ў мяне няма дадзеных па тым месцы, куды мне хацелася б патрапіць.

– Думаеш, гэта небяспечна?

– Упэўненая… – тварык Ві стаў сур'ёзным, а погляд яе цёмных вачэй накіраваўся ўдалячынь.

– Слухай, Ві. Раней мне не падабаліся карыя вочы. Не ведаю чаму, але гэта факт. Твае… яны… ну, не ведаю… Мне падабаецца ў іх глядзець. Так, я гэта сказаў услых. І гэта… небяспечна ўсюды. Так што пайшлі туды, куды табе хацелася б патрапіць. Ідзе?

– Ідзе… Лакі… калі хочаш, я магу змяніць колер вачэй.

– Ві, я ж сказаў, мне падабаецца ў іх глядзець. Не ведаю, што адбываецца, але, будзь мы з табой ўдваіх у рэальным свеце, сказаў бы, што ўлюбляюся.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.