Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы
- Название:Тело Папы
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Литагент АСТ
- Год:2021
- Город:Москва
- ISBN:978-5-17-127223-4
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы краткое содержание
В основе книги – рассуждения автора о сущности власти, о божественном и природном в человеке. Мир римских пап с мечтами о долголетии и страхом смерти, спорами о хрупкости тела и бессмертии души предстает перед нами во всем его многообразии.
Перевод книги на русский язык выполнил российский медиевист, доктор исторических наук, специалист по культуре средневекового Запада Олег Воскобойников.
В формате PDF A4 сохранен издательский макет.
Тело Папы - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
1023
Petrus de Abano. Conciliator. 9, 4: «In hoc autem me aliqui protervi nolentes aut potius imponentes audire gratis longis vexavere temporibus; a quorum manibus me meaque veritas laudabiliter eripuit prefate demum mandato superveniente apostolico»; ibid. 48, 3: «Et ideo apparet hic erroneus intellectus Jacobitarum me persequentium tamquam posuerim animam intellectivam de potentia educi materiae cum aliis mihi 54 ascriptis erroribus, a quorum manibus, gratia Dei et apostolica mediante, laudabiliter evasi». Цит. по: Paschetto E. Pietro d’Abano medico e filosofo. Firenze, 1984. Р. 29. N. 34. См. также: Ferrari S. I tempi, la vita, le dottrine di Pietro d’Abano. Saggio storico – filosofico. Genova, 1900. P. 124–125.
1024
Petrus de Abano. Tractatus de venenis. Mantuae, 1472. Prologus: «Sanctissimo in Christo patri et domino… divina providentia summo pontifici Petrus de Abano minimus medicorum. Cum devotione presens scriptum tam vestre petitioni quam pro debiti solutione afferre iuxta posse obedire, propono ut sanctitate vestra tum ad profectum corporis tum ad scibilia coaugenda tractatum utilem non minus quam brevem de venenis inscribam». Ibid. Сap. IV: «et Avenzoar hoc invenit, ut in libro translato papae Bonifacio scriptum est». Ср.: Paravicini Bagliani А. Medicina. Р. 38. Торндайк указывал, что в одной венской рукописи перевод трактата Авензоара о противоядных свойствах изумруда действительно посвящен Бонифацию VIII. Thorndike L. A History. P. 937.
1025
Paravicini Bagliani А. Medicina. Р. 200–201.
1026
Папская документация на этот счет изучена Погачером: Pogatscher H. Von Schlangenhörnern und Schlangenzungen vornehmlich im 14. Jahrhunderte (mit Urkunden und Akten aus dem Vaticanischen Archive) // Römische Quartalschrift. Bd. 12. 1898. S. 162–215. Опись сокровищницы Бонифация VIII: Molinier E. Inventaire du trésor du Saint Siège sous Boniface VIII (1295) // Bibliothèque de l’École des Chartes. Vol. 43. 1882. P. 20–22: «Rami sive arbores cum linguis serpentinis» (§ XV, n° 273–287). «Проба» входила в обязанности папских поваров, согласно табели обязанностей папской прислуги, оформление которой началось как раз при Бонифации VIII. Frutaz A.M. Op. cit. P. 294: «Item unus eorum, scilicet supra cochorum, consuevit portare fercula coram domino et recipere asazum coram eo». О «магических ножах» Климента V и первых авиньонских пап см. также: Eubel K. Vom Zaubereiunwesen anfangs des 14. Jahrhunderts // Historisches Jahrbuch. Vol. 18. 1897. S. 609–631; Coulon A. Un présent de Philippe V, roi de France, au pape Jean XXII // Mélanges de l’École française de Rome. Vol. 14. 1894. P. 611–620.
1027
Paravicini Bagliani A. Medicina. P. 258–259.
1028
Thorndike L., Kibre P. Op. cit. P. 266.
1029
«Nam qui debuit, uti vir evangelicus, dicere: Palam etiam confitebatur, quod non zelus Christi vel salutis animarum, set corporum regnabat in eo, cum ob commodum corporum et non spirituum ministro communi sponderet honorem». Finke H. Aus den Tagen. S. 198.
1030
Paris. BnF lat. 7817. Fol. 54r: «De compositione solis potabilis seu de auro potabili. Accipe aurum potabile quod est maximum decretum (secretum?) in medicinis naturalibus; ita iurabat et affirmabat dominus Hugo. Fuit enim inventum ut eum faceret potabile, molle est fluxibile velut cera. Primo butirum auri vocatur et fiet aqua clara tamen crocea ac si fuisset tincta croco et potabilis prout mel et utere in vino vel in salsamento in prandiis tuis quam multum sustentat naturam et confortat, reiuvenescit, reficit et confortat virtutes anime et maxime memoriam. Cum ea palliatur lepra, curatur paralisis. Et scias quod dominus cardinalis de Toleto et omnes cardinales fuerunt usi in cibariis quam diu vixerunt in cardinalatu et habuerunt pro maiori et meliori secreto quod scirent vel haberent. Ista aqua est radix et spiritus omnium tincturarum in auro specialiter quia est perfecta». Calvet A. Le De vita philosophorum du pseudo – Arnaud de Villeneuve. Texte du manuscrit B.N. lat. 7817 édité et traduit // Chrysopoeia. Revue publiée par la Société d’étude de l’histoire de l’alchimie. Vol. 4. 1990–1991. P. 73. Paravicini Bagliani A. Medicina. P. 263–264. Арнальдо приписывается и «Цветник философов», Rosarium philosophorum. В его трактате «О жизни» определение эликсира очень напоминает питьевое золото: он лечит от всех болезней, сохраняет здоровье, эффективно помогает сохранять силы, омолаживает стариков, прогоняет болезни; «это лекарство нужно искать пуще всех сокровищ мира, потому что заполучивший его станет обладателем насравненного богатства». Arnaldi de Villanova. Rosarium Philosophorum // Manget J.J. Bibliotheca Chemica Curiosa. Vol. I. Genève, 1702. P. 676. Pereira M. Un tesoro inestimabile: elixir e prolongatio vitae nell’ alchimia del ‘300 // Micrologus. Vol. I. 1993. P. 161–187. Алхимические лекарства на базе ртути, золота и серебра считает величайшим секретом и Джон Дастин (Desiderabile desiderium // Manget J.J. Op. cit. Vol. II. P. 309–324).
1031
Толедским его называли, видимо, потому, что в этом городе, сыгравшем ключевую роль в передаче Западу арабских наук, Хуан в молодости учился и переводил научные тексты. Grauert H. Meister Johann von Toledo // Sitzungsberichte der bayerischen Akademie der Wissenschaften. 1901. S. 111–325.
1032
В рукописи 1246 из флорентийской Риккардианы содержится «Книга о сохранении здоровья, написанная Иоанном Толедским». На листе 32об. можно прочесть похвалу некоему бальзаму, нескольких капель которого хватит, чтобы искоренить «все боли в ушах», – так утверждают и автор, и кардинал Хью, dominus Ugo cardinalis. В мюнхенской рукописи 405 из Баварской государственной библиотеки хранится алхимико-медицинский трактат о некой «благословенной и славной воде», открытой кардиналом магистром Хуаном Толедским. На листе 102 утверждается, что этот трактат переведен в Греции Глодианом Константином по просьбе магистров Хуана Толедского и Хью, кардинала Остии. Grauert H. Op. cit. S. 139–140. Хью Эвешемского эрудиты называли «Черным», Atratus (Pits J. Relationum historicarum de rebus anglicis tomus primus. Paris, 1619. P. 370). Эта традиция могла возникнуть в паре: Хуана Толедского называли «Белым кардиналом» по его белой цистерцианской рясе. Однако, возможно, что за ним стоит Гонсальво Гудьель, кардинал – епископ Тускулума (1298–1299), большой любитель научных книг на латыни, арабском и греческом. У него были автографы Михаила Скота, последние переводы Вильгельма из Мёрбеке, произведения Кампано Новарского, в том числе «Малый Альмагест». По его заказу выполнен перевод Второй и Четвертой книг Авиценны (Vat. Urb. lat. 186). Santi F. Il cadavere. P. 875.
1033
«Multi modernorum de nobilioribus, et maxime de prelatis faciunt bullire petias auri cum cibis, alii accipiunt cum cibis, vel cum electuariis, alii in limatura sicut in confectione, que dicitur diacameron, quam ingreditur utraque, auri scilicet et argenti limatura. Quidam solent tenere frustum auri in ore, et postea salivam deglutire. Alii convertunt in aquam potabilem, cuius sufficit modica quantitas una vice in anno, est conservativum sanitatis et prolongativum vite, ut difficile sit credere, et sine dubio ille est meior modus. Quidam alio modo uti solent eo, pro diversitate complexionum et conditionum hominum. Qui assidue illud in ore retinent, non preter rationem hoc facere videntur: nam compertum est argentum in ore retentum extinguere sitim». Arnaldus de Villanova. Opera omnia. Col. 591.
1034
Ehrle F. Der Nachlass Clemens V. und der in Betreff desselben von Johann XXII. (1318–1321) geführte Process // Archiv für Litteratur- und Kirchengeschichte des Mittelalters. Bd. 5. 1889. S. 65–66: «et limam ipsorum florenorum et lapides iuxta ordinationem medicorum in cibariis, que parantur pro ipso domino Clementi».
1035
Paravicini Bagliani A. Medicina. P. 263–264.
1036
Förster E. Roger Bacons “De retardandis senectutis accidentibus et de sensibus conservandis” und Arnald von Villanovas: “De conservanda iuventute et retardanda senectute”. Leipzig, Diss., 1912.
1037
В главе V рекомендуется пользоваться благословенной мазью, когда Солнце входит во Льва, как и золотой печатью, которую Арнальдо дал Бонифацию VIII. Посвящение Бонифацию VIII: Hauréau B. Arnauld de Villeneuve // Histoire littéraire de la France. Vol. 28. 1881. P. 85.
1038
Finke H. Aus den Tagen. S. XXXI: «Papa enim non curat nisi de tribus et circa hoc totalis sua versatur intentio, ut diu vivat et ut adquirat pecuniam, tercium ut suos ditet, magnificet et exaltet. De aliqua autem spiritualitate non curat».
1039
Dupuy P. Op. cit. P. 328: «Frequentissime… dicebat: Dicunt istae asinae de Urbe (loquens de devotis dominabus Urbis): "Dio ti dia vita eterna"… Longe plus placet mihi audire: "Deus det tibi longam et bonam vitam". Et probabitur mandasse familiae suae quod, cum ipsi mitteret aliquis xenium, responderent: "Deus det tibi longam et bonam vitam"».
1040
«Pensavi per augurio la vita perlongare, / anno, dì né ora omo non pò sperare. / Vedem per lo peccato la vita stermenare, / la morte appropinquare quann’om pensa gaudere». Jacopone da Todi. Le satire / ed. B. Brugnoli. Firenze, 1914. P. 319. В первой строке буквально «продлить жизнь» ( прим. пер .).
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: