Максим Дзевенис - Польские сказки

Wtedy, utajony w zamku, czekał matki-czarownicy; ciemnym zmrokiem nadlatuje, na jabłoni dużej siada, poskubała złotych jabłek i upadła pod jabłonią. Wnet przybrała postać człeka i z sokoła jest niewiasta. Czekał na to młody junak, machnął silnie ostrym mieczem, spadła głowa, krew trysnęła.

Wonczas wolny od obawy(тогда, свободный от опасения = от опасений; obawa – опасение ) , skarby w skrzynię upakował(сокровища в сундук уложил) , które bracia wyciągnęli(который братья вытащили; wyciągnąć – вытянуть, вытащить ) . Za skarbami trzy dziewice wydostały się na ziemię(за сокровищами три девицы выбрались на землю) . Wszystko wybrał(всё взял; wybrać – выбрать, вынуть, взять ) , sam się został(остался один) , braciom przecież nie ufając(братьям всё же не доверяя) , do sznura kamień uwiązał(к верёвке камень привязал; do – к ) , począł głośno wołać na nich(начал громко кричать на них = им) , by i jego wydobyli(чтобы они и его достали; wydostać – вынуть, извлечь; достать ) . Z początku ciągnąć poczęli(сначала они начали тянуть; począć = книжн. начать ) , zaledwie w połowie drogi puścili nagle(едва на полпути отпустили вдруг; droga – дорога, путь; w połowie drogi – на полпути; puścić – пустить, отпустить ) , a kamień twardy w drobne rozleciał się kawałki(а твёрдый камень разлетелся/рассыпался в = на мелкие кусочки; rozlecieć się ).

Wonczas wolny od obawy, skarby w skrzynię upakował, które bracia wyciągnęli. Za skarbami trzy dziewice wydostały się na ziemię. Wszystko wybrał, sam się został, braciom przecież nie ufając, do sznura kamień uwiązał, począł głośno wołać na nich, by i jego wydobyli. Z początku ciągnąć poczęli, zaledwie w połowie drogi puścili nagle, a kamień twardy w drobne rozleciał się kawałki.

– Tak by się moje kości skruszyły(так бы /и/ мои кости раскрошились) ! – rzekł zasmucony młodzieniec(сказал опечаленный юноша; rzec – сказать ) , zapłakał rzewnie(заплакал горько; rzewny – чувствительный, сентиментальный; трогательный; płakać rzewnymi łzami – горько плакать ) , ale nie skarbów(но не сокровищ = не над сокровищами /плакал/) , lecz płakał gładkiej dziewicy z łabędzim ciałem(а над пригожей девицей с телом лебедя, lecz – но, а; łabędź – лебедь ) , ze złotym włosem(с золотыми волосами).

I błądził długo(и блуждал долго) , zasępiony(мрачный; zasępiony – мрачный, хмурый; zasępić się – омрачиться; нахмуриться ) , osowiały(поникший; osowiały – осовелый, вялый; поникший ) , po tej krainie wiosennej(по этой весенней стране) . A że spotkał czarownika(а так как встретил колдуна; że – так как ) , ten go pyta o łez powód(тот его спрашивает о причине /его/ слёз; pytać o coś – спрашивать о чём-л.; łza – слеза ) . Gdy mu wszystko opowiedział(когда ему всё рассказал) :

– Tak by się moje kości skruszyły! – rzekł zasmucony młodzieniec, zapłakał rzewnie, ale nie skarbów, lecz płakał gładkiej dziewicy z łabędzim ciałem, ze złotym włosem.

I błądził długo, zasępiony, osowiały, po tej krainie wiosennej. A że spotkał czarownika, ten go pyta o łez powód. Gdy mu wszystko opowiedział:

– Bądź spokojny, młody człecze(будь спокоен, молодой человек) ! jeśli dzieci mi obronisz(если ты детей мне защитишь; mi – мне ) , na złotej skryte jabłoni(/которые/ на золотой спрятаны яблоне) , wyniosę cię wnet na ziemię(вынесу тебя сразу на землю; cię – тебя ) . Bo czarownik(потому что колдун) , co tu drugi tę krainę zamieszkuje(другой, что в этой стране живёт: «эту страну населяет»; zamieszkiwać coś – населять что-л. ) , zawsze dzieci mi wyjada(всегда = всё время мне детей выедает) . Próżno kryłem je pod ziemię(тщетно прятал их под землю; kryć – укрывать, скрывать, прятать; je – их /вин. падеж от местоим. one/ ) , próżno w zamku murowanym(тщетно в каменном замке) ! Teraz trzymam je na drzewie(теперь я держу их на дереве) ; skryj się z mieczem w tej jabłoni(спрячься с мечом в этой яблоне; skryć się – скрыться, спрятаться ) , o północy przyjdzie zbrodzień(в полночь придёт преступник; północ – полночь; o północy – в полночь; zbrodzień – уст. преступник ).

– Bądź spokojny, młody człecze! jeśli dzieci mi obronisz, na złotej skryte jabłoni, wyniosę cię wnet na ziemię. Bo czarownik, co tu drugi tę krainę zamieszkuje, zawsze dzieci mi wyjada. Próżno kryłem je pod ziemię, próżno w zamku murowanym! Teraz trzymam je na drzewie; skryj się z mieczem w tej jabłoni, o północy przyjdzie zbrodzień.

Młodzieniec wdarł się na drzewo(юноша влез на дерево) , złotych jabłek narwał sobie(нарвал себе золотых яблок) i miał sytą z nich wieczerzę(и имел = получил из них сытный ужин; syty – сытый; сытный; wieczerza – уст. ужин ).

O północy wiatr zaszumiał i pod drzewem szmer usłyszał(в полночь зашумел ветер, и он услышал под деревом шум/шорох; zaszumieć – зашуметь; szmer – шум, шорох, шелест ) ; spojrzy na dół(посмотрит вниз; dół – низ; na dół – вниз ) , aż tu robak(а тут червь) , wielki, długi(большой, длинный) , sunie prosto(движется = ползёт прямо; sunąć – двигаться ) , okręca się na pniu wokoło i podsuwa coraz wyżej(обвивается на стволе = вокруг ствола и придвигается = продвигается всё выше; okręcać się wokół czegoś – обвиваться вокруг чего-л.; pień – ствол; podsuwać – пододвигать, придвигать ) . Ogromną głowę z gałęzi z iskrzącym okiem wychyla(огромную голову со сверкающим глазом из ветвей высовывает; iskrzyć – искрить; искриться, сверкать; gałąź – ветвь ) , aby dojrzeć gniazdo dzieci(чтобы увидеть гнездо/выводок детей) , co stulone(что, съёжившись; stulić się – сжаться, съёжиться ) , drżące z strachu(дрожа от страха; drżeć – дрожать; ze – от /об эмоц. сост./ ) , pochowały się pod liście(попрятались под листья; liść – лист ).

Młodzieniec wdarł się na drzewo, złotych jabłek narwał sobie i miał sytą z nich wieczerzę.

O północy wiatr zaszumiał i pod drzewem szmer usłyszał; spojrzy na dół, aż tu robak, wielki, długi, sunie prosto, okręca się na pniu wokoło i podsuwa coraz wyżej. Ogromną głowę z gałęzi z iskrzącym okiem wychyla, aby dojrzeć gniazdo dzieci, co stulone, drżące z strachu, pochowały się pod liście.

Wtedy ciężkim mieczem machnął i odciął głowę od razu(тогда /юноша/ тяжёлым мечом махнул и отрубил голову сразу) , kadłub w drobny mak posiekał i rzucił na cztery wiatry(туловище вдребезги = на мелкие кусочки покрошил и бросил на четыре ветра = на четыре стороны; drobny – мелкий; w drobny mak – вдребезги; wiatr – ветр ).

Ojciec dzieci(отец детей) , ucieszony ze śmierci swojego wroga(обрадованный смертью своего врага; ucieszyć się z czegoś – обрадоваться чему-л. ) , wziął młodzieńca na swe barki(взял юношу на свои плечи) , wyniósł z pieczary na ziemię(вынес из пещеры на землю).

Wtedy ciężkim mieczem machnął i odciął głowę od razu, kadłub w drobny mak posiekał i rzucił na cztery wiatry.

Ojciec dzieci, ucieszony ze śmierci swojego wroga, wziął młodzieńca na swe barki, wyniósł z pieczary na ziemię.

Z jakąż leciał on radością do białego dworu braci(с какой же радостью он летел к белому двору братьев; lecieć – лететь; dwór – двор ) ; wbiegł do izby(вбежал в комнату; wbiec – вбежать; do – в /внутрь/ ) , nikt nie poznał(никто /его/ не узнал) , tylko jego ulubiona(только его любимая) , za kucharkę u sióstr służąc(за кухарку = кухаркой у сестёр служа) , zaraz lubego poznała(тотчас милого узнала).

Bracia strwożeni przybyciem(братья, встревоженные /его/ прибытием) , co go zmarłym ogłosili(/потому/ что его умершим объявили) , skarby wszystkie mu oddali(все сокровища ему отдали) , a sami uciekli w lasy(а сами убежали в леса; uciec – убежать ) . Lecz on kazał ich wyszukać(но он велел их отыскать, wyszukać – выискать, разыскать, отыскать ) , równo z nimi się podzielił(поровну с ними поделился; równo – ровно; поровну ) , wielki zamek wybudował ze złotymi oknami(большой замок построил с золотыми окнами) , miedzianymi drzwiami i tam z żoną złotowłosą szczęśliwie do śmierci mieszkał(медными дверями и там со златовласой женой счастливо до смерти жил).