СтаВл Зосимов Премудрословски - Бурпинг тути қурбоққа. Комедияи афсонавӣ

– – Шумо кистед???? вай мисли як граммофон ба тамоми осмон нидо кард ва чашмони худро мисли кӯҳпечи ҳақиқӣ пошид, ба гилеми дарози гилеми дурахшон аз гӯрбача, мисли суруди микрофон ва парвозҳои часпакро пошид. Якчанд сад пашшаҳо фавран, бидуни панҷҳо парида шуданд.

– – Яа? Оҳ, ман ин… Eagle. – бо овози ларзон, – посух дод Стасян. – ба монанди тои, uh… инчунин дарранда.

– – Соҳиби хона бошед, мо бо шумо ҳастем!!! – хор садо дод ва пичиррос зад, боқимонда ним миллион парвоз кард.

– – Илоҷ, ё чӣ?! Бале? – Уқоб гӯсфанди худро мекушод, то ки на танҳо гунҷишк ба он ҷо расад, балки пашшаҳо низ, ки тамоман тарс набуданд, балки якбора чашмони худро танг карданд ва якбора ғазаб карданд.

– – Албатта ман Орел ҳастам! – фарёд зад Стасян ва кӯшиш кард, ки аз зери чанголудои ҳайвони мушакии осмон баромада равад. Аммо Игл аз кӯдакӣ, ба монанди ҳамаи кӯдакон, аз тарсидан метарсид ва хоҳиши вай ғӯлачӯб ва фиребгарро мағлуб кард. Пашшаҳо бо гунҷишк хиёнат карданд, бо тамоми қувват, болҳо ва proboscis пошна ва пойҳои уқобро ба ларза оварданд.

– – Вах вах вах!!! – бо зӯр хандид, ҳайвони ваҳшии осмонӣ, ҷойгиршавии ҷуғрофии маҳаллӣ, пас ба он тоб оварда натавонист ва чанголҳои пурқудрати худро печонд. Чароғ устухонҳои сутунмӯҳро рост намуда, ҷои намоёнро гирифт.

– – Бале! Ман уқобе мисли шумо ҳастам!! – гунҷишк садо дод, садояшро октаваро панҷ маротиба коҳиш дод ва аз ҷои зиддия хӯрда шуд.

– – Ва он чӣ, сулфа? – Орел Стасян оромона пурсид.

– – Ҳангоми парвоз мебахшед. Пӯст, дуддодашуда, бале … – ҷавоб дод бо мӯрчаҳо, рақс, гунҷишк.

– – Балел, шумо мегӯед? – сару садо баланд кард Паҳлавон кафи худро бо панҷаи дуввумаш. – ва ин чӣ қадар хурд аст??

– – Паради дигар!! Ҳа?! – Бе фикр, Стасян ҷавоб дод, ки ба далери санъат комилан ворид шудааст.

– – Ҳей, ман боз шиштан гирифтам … – барои Eagle халта. – Ва чӣ қадар хушбӯй? Фу, пӯсида? – Highlander нӯги худро доғдор кард. – Шумо арақ мекунед?

– – Не, оҳ бародари калониам! Ман танҳо, uh … – гунҷишк дар посух ҷавоб дод.

– – Пурсид. – хитоб кард пиразан парвоз Асал, ҳоло ҳамроҳи ҳавопаймо. – Бигӯед, ки шумо кашидаед, ман сӯзании нав, пӯсида нахӯрдаам…

танҳо, меҳмонхонаи зиёде бихӯред.

– – Ман шитоб нахӯрам, морон. – Стасян кашид.

– – Кӣ, ин ба шумо пичиррос мезанад? – Ман шунидам ва ғазаб мекардам, уқоб саросема буд ва ба атроф нигоҳ мекард.

– – Ин ман, магасчаи асал … – Ман мехостам худро муаррифӣ кунам, асосӣ ва ягона парвоз дар қуттӣ, аммо гунҷишк онро бо нӯги худ ҳушдор дода, аз паҳлӯ ба паҳлӯ ҳаракат мекард, зеро бо ангушти шохдор кӯдаконро тарбия кардан манъ аст.

– – Кадом орд мет аст? Номи шумо чист? – бо тааччуб пурсид Егор.

– – Не. Номи ман Стасян.

– – Стасян?? Арманистон ё чӣ?

– – Ва асал меъдаҳои ман аст. – ибтидо гунҷишк буд.

– – Бале, ман рӯдаҳояш дорам ва номи ман магасест Асал, қисми боқимондаи бадан ҳама пашшаҳост – мард ва ман – занон – меъдаест, ки аз сабаби аблаҳии ҷавон чизҳои заруриро ҳазм накардааст. – магас пири солор шуд ва пӯшида шуд.

– – Хуб, мо аз болои он гузашта рафтем… аммо чӣ, хешовандон ин қадар хурданд? – ва уқоб сандуқи худро паҳн кард.

– – Ва ман… зоти гуногун…

– – Ин фаҳмо аст, аммо чӣ нашуд?

– – Ман зиндагии вазнине доштам: Ман ятимаки нурафшон будам.

Умуман, тамоми ҳаёт, осмон осуда набуд. – фарьёд зад Стасян.

– – Чӣ, аз ҳуҷайра партофтед?

– – бадтар, аз зоотехник, ман аз Алмаато меоям, аммо намедонам дар куҷо. – гуфт Стасян.

– – Ва шумо ба Русия парвоз мекунед, онҳо мегӯянд, ки иқтисод беҳтар шуда истодааст.

– – Ва чӣ, шумо худ парвоз намекунед?

– – Ман?! Не, ман мурда будам, дар он ҷо мехостам.

– – Чаро?

– – Бале, корҳое ҳастанд, ки ман, фавран, пас аз расидан, олигархҳо маро дастгир мекунанд ва барои зиндагӣ дар қафас мепӯшонанд ё ҳайвони гӯшти мурғ мекунанд. Зиёда аз ин, ман аллакай оила, писаре доштам. Хуб, хайр, хешованд. – ба итмом расонд уқоб ва санг, фавран ба поён афтид, ки дар он ҷо ҷои намоён дар замин буд. Эҳтимол: jerboa ё squirr замин.

– – Ва ба куҷо парвоз кардан ва ба кадом самт? гунҷишк аз паси вай пурсид, аммо уқоб аллакай дур буд ва ӯро намешунид.

– – Ғайр аз ин, шумо дар зери бинии худ пай намебардед, аммо дар рӯи замин чизеро дидед.

Стасян ва муҳаррикҳои биологии вай якҷоя уқобро тамошо карданд. – – Хуб, асаломӯзӣ, ба куҷо меравем?

– – Парвоз асал, эй оғои ман!

– – Хуб, асал парвоз кунед, бо кадом роҳ парвоз кунем.

– – Ҳар куҷо шамол ояд, мо ба он ҷо парвоз мекунем, ки ин осонтар аст. – пешниҳод кард раҳбари тӯдаи риояи пашшаҳои сабз.

Ва онҳо тавассути даштҳо ва ҷангалҳо, аз деҳоту шаҳрҳо парвоз мекарданд ва танҳо дар болои теппаҳое истода, тӯл мекашиданд.

Хушбахтона, шамол одилона буд, танҳо ба самти ҷараёни Халиҷи Форс ва онҳо, ки заминро аз парвози парранда санҷида буданд, аллакай ба хоҳишҳои худ бепарво шуданд; онҳо ба Русия ё ба Туркманистон парвоз мекунанд. Ҳамин тавр, ҳадафи ҷорӣ мавҷуд набуд, аммо вобастагии радиоактивии ҷасадҳо ва пашшаҳо, вақте ки онҳо аз манбаи муҳити радиатсия дур шуданд, боиси норасоии рӯдаи меъда ва бехобӣ гардиданд, аммо онҳо ранҷ мекашиданд. Онҳо азоб кашиданд, аммо азият кашиданд, зеро ту носро, хусусан дар мобайни худ, нарасонед?! Ин хар нест ва сар нест, ки ба он ҷое ки расидед ва скраб – шумо скраб, модар, пӯстатон… Kaif. Аммо меъда ҳангоми нутқашон ё ҷигар?! Тин!! Ва онҳо бо даҳони худ кушоданд: чап ё рост; ҳозир ва баъдтар; акнун поён, сипас… аммо боло – ки нутқашон коҳиш ёфт, ҳангоми радиатсияи офтобӣ шиддат гирифт, аммо шумо муддати дароз дар фазо нахоҳед монд. Нафаскашии он душвортар аст, оксиген намерасад ва рӯдаҳо ях мекунад. Умуман, Стасян тасмим гирифт, ки ба он ҷое, ки замин бо радионуклидҳо нур мепошад, парвоз кунад ва аз чунин баландӣ ин минтақаи дурахшон дар минтақаи Украина пайдо шуд, яъне … … Умуман, Стасян тасмим гирифт, ки ба Чернобил парвоз кунад. Хук ҳамеша лой, ва нураш радиатсия меёбад. Инстинкт. Ва боварӣ ҳосил кунед, ки тавассути Челябинск, минтақаи дарёи Тех… Ҳамин тавр, овози ботинии вай ӯро водор кард. Ва ин овози дарунӣ танҳо забон ном дошт. Ва агар ин забон ба Киев садҳо, ҳазорон, миллионҳо сайёҳони ҳайвонотро овард, онгоҳ ин қадар равшан, парҳез ва ҳатто бештар аст.

Ва акнун вай аллакай ба Чернобил расидааст. Ва чӣ қадаре ки ӯ баландтар парвоз мекард, ҳамон қадар вай аз боздоштани нутқашон дар рӯдаҳо бадард мегашт… Лепота. Ва ӯ дар ноҳияи Абай, Соҳаи озмоиши ҳастаӣ намонд, зеро мехост ба тағирот ва навовариҳо ворид шавад. Ӯ мехост дунёро бубинад, аммо худро нишон диҳад ва ҳоло ба осмон парвоз кард: акнун ба қафо, акнун ба паҳлӯ, акнун ба қафо, акнун ба аввал, сипас пойҳо. Ва ногаҳон вай, мисли уқоб, дар партовгоҳ, ғарқшударо бо сӯрох дид ва чашмонаш аз он чашм пӯшиданд. Стасян дар ҷойе ба таври перпендикуляр ба замин овезон шудааст… Ва??!