СтаВл Зосимов Премудрословски - Ақылды детектив. Күлкілі детектив

Харутун әлі де Клоптың әйелімен қалу үшін бірдеңе айтқысы келді, бірақ ол ойланып қалды да, тізесіндегі екі құйрықты қарап, жәндікті бас бармағымен шалбарының матасына баса берді.

– Сіз нені білгіңіз келді? – деп сасқалақтап, көздерін жұмып сұрады Оттила.

– Менде ақша да, дәрі де жоқ.

– Жақсы, шешуге болады. Бәрі бюджетке төлейді. Мұрын тапсақ.

– Ал егер біз оны таба алмасақ?

– Ал егер біз оны таппасақ, онда барлық шығындар сізден алынады…

– Қалайша?

– Сонымен. Егер сіз әлі де ақымақ сұрақтар қойсаңыз, сіз жұмысыңыздан айырыласыз. Түсіндіңіз бе?

– Дұрыс, түсінікті. Біз қашан барамыз?

– Мағынасыз сұрақ. Біз қазірдің өзінде болуымыз керек. Енді барайық!

– Ал жақында не болды? Мен чемоданымды жинамадым ба?

– Біз оны әрдайым дайын ұстауымыз керек. Сіз қайда жұмыс істейтініңізді білдіңіз… Айтпақшы, дәл сол…

– Не?

– Мен чемоданымды жинамадым. Ия, бізге олар қажет емес. Келгеннен кейін сізге қажет нәрсені сатып алыңыз. Менде банк картасы бар.

– Ал ақша жетпесе ше?

– Ол лақтырады. – учаскелік полицей қайтадан төбеге саусағыңызды тигізді және кими стилінде үстелге отырып, әріптесінің мұрнын аяғымен қағып, секірді. Ол аяғына тұрып, үстелді Арутуннан орындыққа қарай жаяу жүріп өтті. Көз жасы төгіліп, шығуға бет алды.

– Сен не отырсың? кеттік! – және қолын сілкіп жіберді, – және Санкт-Петербургтің бойымен жерді басып өткендей…

Олар бекіністі тастап, есіктің борында тек жазба қалдырды:

«Уайымдамаңыз. Біз шұғыл түрде Санкт-Петербургке бардық. Сіз Инцефалаттың орнында боласыз, ал менің орнына Исия – Мен!»

Төменде тағы бір қолжазбаға қосымша:

«Кешіріңіз, Пупсик, мен болғанымдай болып ораламын! Флея жүру үстінде. Мені күтіңіз, мен қайтып келемін. Мүмкін бір…»

Изя жазбаны оқып, параққа әкесінің және Инцефалопаттың қолымен жазып, оны қалтасына тығып, есіктен жазуды сүртті.

– Ал, кәрі ешкі, оны алдың. – Мен ұялы телефонымды алып, әкеме SMS жібердім. Содан кейін ол үйге кіріп, анасына жазбаны берді. Оқып, қысылды.

Жүрсін. Біз оны ауыстырамыз. Әкенің жалғасы туралы бірде-бір сөз жоқ. Түсіндіңіз бе?

– Әрине, мама, мен түсінемін… Ал шошқаны директордан алайық, а? деп ұсыныс жасады.

– Сіз кімсіз? Біз бәрін жарғы мен әділеттілікке сәйкес жасауымыз керек.

– Ал ол маған әділетсіздікпен айқайлайды?

– Ол режиссер. Ол жақсырақ біледі. Оның өзі де Құдай алдында ақталады.

– Бұл кеңседе қабырғаға ілулі тұрған адам ба?

– Дерлік. Оның орынбасары Темір Феликс ілулі. Жарайды, үй тапсырмасын орында.

– Мен істедім. Апа, мен өзенге серуендеуге бола ма?

– Бар, бірақ есіңде болсын, күшік: батып кет, үйге кірме. Мен сені өлтіремін… Түсіндің бе?

– Иә. – Иззи айқайлап есіктің артында жоғалып кетті…

– Ух, – контролер, Латвиядағы бірнеше колхоздың тумасы, келушілерді жіберіп, басын шайқады. – Ар-ождан жоқ, бет-әлпеті орыс емес екені анық, ал генералдың формасы киілген.

– Бұл үшін әкімшілік жаза бар.. – Львов қаласының тумасы сержант Голытко түсіндірді.

– Міне, менің төлқұжатым, Харутун Карапетович, айқайлап, оған пента берді. – орыс. Мен орыспын, менікі!

– Мен сияқты, – деп қосты

– Мен де. – деп көзін жұмып жіберді контроллер.

– Жақсы, бәрі жақсы. – Жапырақтың төлқұжаты пентті көрсетті, – бір сәтке болса да, – маңдайынан қарады, – сіз суретшісіз бе? – түрлі-түсті көздерге, содан кейін ол оқу қабілетін төмендетті, – немесе зоофил?

Оттиланың көзі жасырынып, Инцефалопатқа қарап, гельтинг сияқты көрінді. Корал қызарып кетті.

– Ал, тігіс, сізде қай мал қойма бар, немесе үй мәдениеті ме? – қызметші Харутунға паспортты берді.

– Мен қандай суретшімін? Мен Ленинград облысы, Соколов ағынының жергілікті ауылының толық уақыттық көмекшісі емеспін.

– О, қарағым, бұл жерден кет. – деп кезекші ұсынды.

– Міне менің жеке куәлігім.

– Корпоратив, дейсіз бе? – сержант щекін тырнап, аузына дән салды. – жақсы, сен боссың, ал менімен бірге болады.

– «Менімен бірге жүр» деген нені білдіреді? – Бедбуг ашуланды. – Енді бастығымды шақырайын ба? Ол сіздің миыңызды орнатады…

– Сіз қоңырау шалыңыз, сіз менің кабинетіме қоңырау шалыңыз, және мен сізді іздеу үшін сынаймын, мүмкін сіз шешен террористісіз немесе ата-анаңыздан қашып кеткен боларсыз. Жүр, кеттік. Қызметші оны ұрып-соғып, жай ғана ұстап алды: не бөксесімен, не бөшкемен де, Оттил оған темір жол күзетінің кезекші бөлмесінде мылтықпен тапсырылды. вокзал. Анцефалопат оның соңынан ерді, тіпті Оттиламен бірге отқа түскісі келді, бұл Клопқа көрінгендей, бірден бағанның артында жоғалып кетті де, Клопты білмеймін деп сылтауратты.

– Харутун, Изольдеге қоңырау шалыңыз, құжаттарын әкелсін! – деп айқайлады Клоп.

– Ал тезірек, – деп қосты сержант, – әйтпесе ол бізбен ұзақ уақыт қалады.

– Ал қашан шығады? – деп сұрады Харутун.

– Адамды қалай құруға болады…

– Үш күн? – қария күліп жіберді.

– Немесе үш жыл шығар. – деп жауап берді қызметші. – егер ол билікке қарсы шықпаса. -деп есікті іштен тарс жауды.

Инцефалопат сол қолының саусақтарымен жіңішке иегінен құшақтап, мұрнын астына тигізіп, өзіне және бастығына сәйкес келетін тапсырманы орындауға шешім қабылдады. Ол бекеттен тез көшеге шығып, бірден тоқтады.

– Мен қайда бара жатырмын? Харутун өзінен сұрады.

– Исолде, сен ақымақсың. – деп іштей айқайлады.

– Сонымен ақша жоқ па? Мен не барамын?

– Ал сен, сүйіктің үшін, қара джипте отырған майлы адамнан ұрла.

– Жоқ, мен бетімді ұрамын. Жоқ, мен пентпін бе?!

Харутун ішкі дауысымен кеңесіп жатқанда, Клоп мәліметтерді бере отырып, маймылда отырғанда жайбарақат ұйықтап қалды.

– Ей бум, жақсы қыран! – деп айғайлады қызметші. Оттила жарқ-жұрқ етіп көздерін ашты. Ол аузын сүртті де, аузындағы қытырлақ сезініп, сілекейін тілімен жинауға тырысты, бірақ аузында дымқыл болмады, ол дәретхана сұрады.

– Әріптес, дәретхананы пайдалануға бола ма?

Ақсақалдар: «Мүмкін, мүмкін, – деп жауап берді.

– Неге? – Оттила ашуланды, – мен қамауда отырмын, бірақ сіздің жағдайыңызда тазалық жасайтын әйел бар, оған еден жуу керек.

– Мұндай иіссіз үйсіз адамдардан кейін долнякты жуу керек пе, бірақ міндетті емес. Ал, қалай?

– Мен нүкте жубаймын! – Жалпы Бедбуг қатты айтты.

– Ал, содан кейін шалбарыңа ки. Егер бірдеңе еденге тиген болса, онда сіз бүкіл бөлімді жалықтырып жібересіз.

– Бұл заңға қайшы, мені дәретхана мен телефонмен қамтамасыз ету керек.

– Ал мен тағы қандай қарыздармын? Ах? – деп сержант келді.

Оттила ештеңе айтқан жоқ. Өсіп келе жатқанын сезіп, бәрі бірдей келіседі. Оның үстіне ешкім көрмейді.

– Жақсы мен келісемін.

– Жарайды. сержант қуанып, Клопты дәретханаға апарды. – шүберек, ұнтақ, раковинаның астында. Техника үшін мен аламын. Дағдарыс, хахаха.