СтаВл Зосимов Премудрословски - Ақылды детектив. Күлкілі детектив

– Ал шелек пен дәретхана қағазы қайда?

– Раковинадағы шүберекті шайып, есегіңізді саусағыңызбен сүртіңіз. – сержант қателесіп кетті.

– Қалай сонда? – деп таң қалды Клоп.

– Сіздер қалай үйренесіздер, мен негізінен тегістеу қағазын ұсынамын, мен ұсына аламын, ал қарапайым қағазда бізде көп қиындықтар болады. Елдегі дағдарыс. Оның үстіне біз мемлекеттік қызметкерлерміз.

Оттила бетіне қышиды да, ұсынылған қағазды алып, дәретханаға көтерілді. Қатты боран болды, Пент бұрылып, постты жауып, сыртқа шықты. Ал Оттила босаңсып, аяқтарының арасына қарады да, бетін әжімдеді. Қышқыл көздердің иісі ғана емес, сонымен қатар сырттан шалбардың бәрі кішкентай, жағымсыз түсті, иіссіз дреннякпен жуылды. Дәретхана туралы мәселе болмады. Тіпті диарея тамшылары қабырғаға жарылды.

Инцефалопат колоннада тұрып, қызметтен кеткен сержантты көріп, тез жүгірді.

– Сәлеметсіз бе! апчи, – деді ол жағымпаздана.

– Не, сіз немере күтесіз бе? – деп сұрады Пент.

– Қандай немере? Апчи, – ақымақ Арутун Карапетұлы.

– Мен үшін мұнда не істеп тұрсың? Немесе ол сізге серік пе? Сіз не ойлайсыз, қонақтар?

– Кім? Апчи, – деп Харутун қорқып кетті.

– Ақымақ не құрып жатырсың? Сіздің достығыңызды федерал қалайды. Сіз онымен біргесіз бе?

– А? апчи, – деп Инцефалопатпен щектерін сілкіп жіберді. – жоқ. Мен оны мүлдем білмеймін. Бірінші рет көріп тұрмын.

– Сонда сіз оған не қайнатасыз? Қап, аға. – Кенет сержант үріп кетті. Харутун кері тартты. – Ол сіз үшін де, өзіңіз үшін де қолданылған ба?

– Әй, апчи, мен оны білемін, бірақ бұл өте жаман және бұл тек әйеліне ғана рахмет.

– Не? – Пент жымиды.

– Мен оның әйелімен ұйықтап жатырмын! – Харутун растады. Сержант жымиып, сыраға құжаттарды түсіруге кетті.

– Ал қашан шығады? – деп фойеге кірді.

– Дәретхана үйде қалай болады және жауап келеді. Сондықтан мен оны үш күн бойы ұруға құқығым бар.

– Мен оған көмектесе аламын ба? – деп Харутунды бүкіл вестибюльге ұсынды.

– Дәретхананы жуу керек пе?

– Ия, тезірек босатылсын.

– Жоқ, рұқсат етілмейді.

Харутун қайғылы түрде басын төмен түсірді: Мдаа… ол сонда келді, онда ақша жоқ, ал Клоп төмен түсірілді.

– Сізде ақша бар ма? – біреу дәл жүрекшеге корпораға сыбырлады. Ол бүкіл денесімен дірілдеп, артына бұрылды. Оның артында полиция формасындағы майлы белгі тұрды және қатты бургерді шайнап жатыр.

– Жоқ.

– Неге? Ом жұм.

– Ақша, апчи, – Харутун ойға қобалжып, саусағын шығарып, оқушыларды іздеп, полиция бекетінің есігін нұсқады. – Менің, апчи, аспазшымның ақшалары, сол жерде, Клоптың маймыл тобында.

– Қандай қате? Бұл лақап па?

– Жоқ, аты-жөні, ол жеке басын анықтағанға дейін ұсталды.

– Ахх! Om yum yum., Ендеше, одан өзіңіз сияқты ақша алып, маған беріңіз.

– Ахх. Ол, апчи, карта бар.

– Кешіріңіз. – Міне, полиция қызметкері кіреберістің түбіне шықты.

Бір аптадан кейін Бедбуг 78-ші полиция бөлімшесінен босатылды. Бұл станцияның дүңгіршектерінен бастап, дәретханаларын жуғаннан бастап бесінші филиал. Оған бұған дейін ешкім келіспеген. Ол жыл сайынғы кірді жуу керек.

Харутун оны станцияда бір апта күтуден шаршады, жақсы жаз болды. Ол жергілікті гопот пен үйсіз адамдармен байланысқа шықты. Киімдері еден шүберекке айналды. Оның «мұздан» ісінген беті – үйсіз адамдарға арналған этанолды көзілдірікті тазартатын құрал және сусын сияқты – шимпанзе есегіне ұқсас қызылға айналды. Оның көздері жасқа толды, тек қайғыдан ғана емес, қорқынышты ашудан. Ол Мәскеу метро станциясының өткелінде отырды. Шляпасы төңкеріліп, еденге жатты. Ондағы бір тиынды көруге болады: бір, бес және он тиын. Ол тізесіне отырды да, сәл жылады. Саусақтар көз жасын әрең жіберді.

– Харутун? Оттила: «не болды?»

– А? Апчи, – деп корпоратор көзін ақырын көтеріп жіберді.

– Тұр, сен осында отырсың ба? – Бұғы келіп, шляпасын көтерді.

– Қол тигізбеңіз, апчи. – Харутун айғайлап, шляпасын ұстап алды. Мрамор еденіне кішкене нәрсе секіріп түсіп, қоңырау соғылды. Қоңырауды жақын жерде тұрған үйсіз адамдар естіді. Олар әдемі және жас көрінді.

– Ей, балақай, бақытсыздықтан құтыл. – деп айқайлады біреуі

– Нан табу үшін оны мазаламаңыз, Schmuck. – деп екінші қорқады.

– Уәли, Уәли. – үшіншісін қолдады, – тірі кезінде.

– Сіз маған жастарды айтып тұрсыз ба? – деп жергілікті детектив генерал Клоп таңдана көзін ашты.

– А? Ия, бұл бала емес.

– Бұл ергежейлі ме?!

– Иә, және негр. Хе. -Сонымен бірге олар төсек жаққа қарай бастады.

– Картридж, – деп сыбырлады Харутун, тізерлеп. – қаш, бастық. Мен оларды кейінге қалдырамын. Бәрібір олар мені ұрып-соғып, жалынуға мәжбүр етті.

– Қорықпаңыз, мен оларға Саракабалатанайксойодбскіде сізге қарттарды ренжіте алмайтындығыңызды түсіндіремін. Оттила сенімді жауап беріп, жеңдерін орады.

– О, Зёма, ол бізге кіруге бел байлады, – ең бастысы, дені сау және тазы үшін.

– Сұр, оны шелекке апарыңыз. – жіңішке және татуировкаларда, урнаға нұсқайды.

– Мен бірден айтамын, жастарды тыныштандырыңыз, мен сізге соңғы рет ескертемін. – мейірімді сау Клоп сау адамның көзіне қарап. Ол оны үлкен щеткасымен жақа арқылы алып, көтеріп, көзіне жеткізді. Ол эхидноға жымиып, демін күрт қысып жіберді. Ол іш қатып тұрғандай, көзін ашып, Ильичтің шамын аузына алғысы келгендей ашты. Гон щетканы жіберіп, еңкейіп, екі қолымен қылынан ұстап алды.

– Ахххх!!!! – айналадағы адамдарды суға батырды.

Оттила аяғына жығылып, аяғымен доптарға екінші соққы жасады, бірақ жұдырығымен.

Ол соққыны жұдырығымен бір минутқа тез теуіп тастады, сондықтан оның қолын ажырату қиынға соқты, соңында Адамның алмаындағы өкшеге өкшемен секіру арқылы соққы берді. Қызыл қыз ақырын алға қарай жылжып, маңдайымен мәрмәр еденге құлап, өзіне жабысып тұрғанның бәрін сындырды. Оттила құлап кетіп, бір жағына қарай соғылды. Оның үйін жел үрлеп жібереді. Тұтастай алғанда, ауысу барлық жүк тиегіштерден – мастардан тазартылды.

Анцефалопат аспаздың иығына сүйеніп орнынан тұрды.

– Рахмет, апчи, меценат. Апчи, мен осында өлемін деп ойладым.

– Бұған қалай қол жеткіздіңіз? Олар мені бір аптаға жауып тастады ма? Сіз бұған дейін де батып кеттіңіз.

Харутун ойлады, бірақ ештеңе айтқан жоқ. Оттила қайтадан корпусқа қарады да, қысылды.

– О, мысық Ёшкин, олар сіздің кружканы не істеді?

– Ия, жарайды, апчи, – Харутун қолын бұлғап, беті бұрылды: сынған мұрын, екі саусақ оң көздің астына, үшеуі сол жақтың астына, ал алдыңғы тіс емес. Бір адамдағы панасыз және мейірімді адамның қатал әлемі. Бұл әлемде қарттардың өмір сүруі өте қиын.

– Хм.. бірақ сен олардың мұрнын білмедің бе?

– Жоқ, ол тіпті есіне де кірмеді … – Харутун боссаның артына ақырын қолын тигізіп, әдеттегідей тілін шайнайды, – дегенмен, тоқта! – деп дауыстады ол, – иә, мен оның мысы жақын аралықта екен деп естідім, ал олар антикварлық дүкенде қайтыс болды.