СтаВл Зосимов Премудрословски - Ақылды детектив. Күлкілі детектив

– Кімдер, олар? – Оттила тоқтады.

– Ал, қабылдау пунктінен олар антикварлық дүкенге тапсырды.

– Ал қайсысында?

– Ал орталықта – Қазан соборының артында.

– Кеттік. Сонда, кенеттен олар оны сатты ма?

Олар әлі де Мостан шыққан. Невский даңғылы бойындағы Бана. Движуха. Оттила тротуарда тұрған тәтенің қасына барып:

– Ал қайда Қазан соборыны?

– Нах?

– Яғни: орналасқан.

– Сіз орыс емессіз бе? қонақ немесе қонақ жұмысшысы?

– Жоқ. Мен учаскемін.

– Көремін. Невскийдің бойымен, сарай алаңына қарай және сол жақта соборды көресіз.

– Рахмет. Сізге және балаларыңызға денсаулық … – Бұған дейін Бедбуг рахмет айтып, тротуармен Инцефалопатпен бірге жүрді.

Іс сәтті аяқталды. Ескерткіш орнына оралып, дабыл және бейнебақылау қойылды.

Бедбуг пен Инцефалопат Маршаллға алғыс ретінде сыйлық ретінде және жаңа бизнесті күтуге дайын.

Бедбуг өзінің кеңсесінде отырды және Инцефалапатпен, әйелі мен балаларымен әңгімелесіп, тергеу кезінде болған қорлаудың егжей-тегжейін қалдырмай, оқиғалар туралы әңгімелесті. Әрине, қайғылы оқиғалар жоққа шығарылып, оларды батырлық жалған әрекеттермен алмастырды… Қысқасы, олар жарылыспен күлді…

Бес жылға созылған колхоз өмірі өтті, ал Оттила Инцефалапатоммен мас бола бастады, дәлірек айтқанда, ол әйелін иемдену үшін әдейі Солопты ішіп отырды. Міне, қате. Ия, және Маршалл қоңырау шалмады.

– Ай, мен өзім хабарласамын. – сол қолына тырнақ, тырнақтары тегістелген балғамен лақтырды, екінші рет пайдалану үшін оң қолымен. Ол «қоңырау» үнінен шошып, шошып кетті … – Бірақ мені жіберсе ше? – Оттила оның алдында тұрған үйдің ауласын қарап шықты: оның алдындағы қақпа, оң жақтағы монша, ауладағы күзет иттері иесіне бүйір сарайға бекітілген тесіктен мылжыңай қарап тұрды.

– Полкан! Оттила шақырды. Ит көзін жұмды. -Кел, – ит құлағын сыбырлады, – Жят, жят! – Ит көзін лапымен жауып тастады, – Кел Манда, Катям Джеймс! – Ит стендке көтерілді. – Міне, өлтір! – Орыс тілінде Клоп ренжіді. Бұл ренжіді, бірақ ренжіген жоқ. Әйелдер ренжіді, ал ер адамдар ренжіді деп ойлады ол және әкесі. Бірақ ол ренжіп, гүлзардың қоршауынан тасты алды.

– Полкан. – бумдар, екіншісін алды, және бірінші болды – Палкан!! – бум, бум, – Полкан!!! – қобалжу, дүрбелең, бум, – шыға бастай!!!! – гүлдер шекарасындағы тастар таусылғанша, бумдар, бумдар, бумдар, бумдар және т.б.

– Аааааааааааа!!!!!!!!! – ит ауырсынып, ағарды. Тіпті көршілері де көкіректі естіді. Оттила риза болып, өкпесінен оттегін шығарып алды. Әрі қарай шолу оны қоршаудың артында, ал сол жағында – саятшаның тұрғын бөлігінің кіреберісінде көрді.

– Оттила, олар сізге келді! – деп айқайлады Исольде. Қате бұрылды. Әйел есіктің алдынан назар аударды. Юбканың астынан кенеттен Изидің сүйкімді жүзі пайда болды. Ол он жетіде еді. Кавказдық көздерімен ол күлімсіреді.

– Онда не істеп жүрсің? – деп сұрады ашуланған әкесі – биологиялық өгей әкесі.

– Ал, юбка астынан шық! – Ол қолын басына тигізіп, басын өзіне тигізді. Баска жоғалып кетті.

– Оларға мына жерден қоңырау шалыңыз. Оттила жауап берді де, сол қолындағы тырнақты алып, оны балғамен түзете бастады.

Алыстан келген саятшылықта есіркелер пайда болды. Көп ұзамай Инцефалопат пайда болды, ол қылмыскерді мойынның тырнағымен сүйреп апарды. Ол оны подъезге шығарып, үй ауласының ортасына лақтырды. Қылмыскер доп тәрізді орталыққа секіріп кетті.

– Кім бұл? – деп сұрады Күн Оттила.

– Міне, міне, картридж. Ооо! Ұсталды, апчи, әрекетте. Ооо. Ооо.

– Ол не істеді? – учаскелік пункттен сұрады.

– Ол, апчи, үйіндідегі қарасора, апчи, түсінеді.

– Қалай тер? – Бұғы жігітке қарап, бас бармағын балғамен механикалық түрде ұрды. – Әй, ақымақ!

– Ол өтірік айтады. – Ұсталған Идот Коломийццо, Панкраттың ұлы, жергілікті казактар мен жабайы табиғатты қорғаудың атаманы деп сыбырлады.

– Сен, Идот, бұза берме, дала жырылды. Өкінді, жай ұрды. Клоп үреді.

– Ия, мен сүртпеймін! – деп айқайлады Идот. – «Менің әкемнен соққы болады». – деп басын изеп ұшты.

– Ал, не дейміз әке? Апчи, – деп тыныс сұрады Инцефалопат.

– Сіз оны көрші жерден сүйредіңіз бе? Бедбуг сұрады және балғамен ұрып, тырнақты тегістеді.

– Жоқ, апчи, – тершең Арутун Карапетұлы басын сипады. – ол міне, қоқыс үйіндісінде.

– Ал, ендеше біз не істемекшіміз? Әй, Идот?? – Қат тістерін қысып, қайтадан сол саусаққа балғамен соғылды. -… тұрыңыз!!! Мен сенімен сөйлескенде. Өзіңізден құрт, жәндік құрмаңыз, не, сіз өз жоспарларыңызға барасыз ба?

– Жоқ. – Идот жылауды тоқтатты, бірақ бәрібір қорқып тұрды.

– Онда не істедің? Оттила ашулана сұрады, қылшықтарды көзінің розеткасынан шығарып, қытайлықтар сияқты тарылтады. – Аңқау? – деп күліп жіберді Клоп. – Жауап бер! – лезде Оттила тағы да айқайлады.

– Мен, меніңше …, шіркін. – Идот мойындады да, орындау тәртібін күтіп Арутунға қарады. Ал мынау, – деді ол басын иіп, – мен мойнымның қасында болдым, сондықтан мен шалбарымды қысып, есегімді сүртуге уақытым болмады, сондықтан мен шалбардағы шалбарды қағып, бақаларға жағылдым. Қазір ол жанып жатыр.

Оттила жұтып қойды.

– Сіз оған не әкелдіңіз? Ол одан әлі де бір шақырым жерде жарқырап тұр.

– Ол, апчи, үнемдеп жатырмын, сүртемін …!? – деп жауап берді Инцефалопат. – Алақанға қарашы, апчи, оларға хэш жағылған..

– және шапшаң. – деп қосты Идот. – Мен өзіммен бірге қағаз алмадым және есегімді алақаныммен сүрттім.

– Қай қол? – деп сұрады Клоп.

– Екеуі де. – Он беске жуық бала панк немесе шмук стилінде ұялшақ, алақандарын тексеріп, кірді таңдады. – осы.

– Кәне, Харутун, иісі бар. – деп сұрады Оттила.

– Не? апшы. – деп сұрады корпорациядан.

– Қолыңызды иістендіріп, теріге қолданылатын заттың құрамына санитарлық-эпидемиологиялық қорытынды жасаңыз. Түсіндіңіз бе?

Инцефалопат келісіп басын шайқады және балаға құлықсыз жүрді де, қолын мұрнына қысып қойды. Мен алақанымнан буланған буды ысқылап, мұрынның ұшын, содан кейін мұрынның көпірін сілкіп жібердім, содан кейін инерция арқылы толқын мойынға, маңдай мен ерінге өтті, оның қалай жұтқаны анық болды. Идоттың алақанының шляпалары мен саусақтары күрт қысылып, Арутунның өте ұзын мұрнын ұстап, оны өзіне тартып алды.

Харутун екі қолымен жұдырығын тартып, бетін әжімдеп, мұрнынан жыртуға тырысты, бірақ бала бұрын саусақтарын босаңсытып, кенеттен алып тастады. Инцефалопат басын есекке итеріп жіберді де, оның есесіне құлады. Ол сауығып, Идотқа шапан берді. Мұндай нәрсені бірнеше рет алған ол қашып кетті және Харутун жіберіп алды да, қол инерсиясын ұстап, гүлзарға құлады.

– Ал, ол сасып тұр ма? – деп сұрады Клоп, орнынан тұру үшін кішкентай қолын әріптесіне берді.