Рыгор Бородулин - Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)

Твой сiчас, як жыдоўскi зараз.

Яму мазгi выпетрыла.

Салому еш, а фасону ня губляй.

Забi мяне лапцем (калi ня так).

Абцёр троху пархi, дык i капызiцца.

Сяньнiк ня падушка, нявестка ня дачушка.

Хай у вас будзе ня сьпiта, ня зьета!

На ласы кусочак знойдзiцца куточак.

Плача, як па ўмiрушчаму.

Мужыку калена пакажы, толькi праўды ня кажы.

Шыла, шыла i гаўном завяршыла.

Ня бойся сабакi брахлiвага, а бойся кусьлiвага.

Падторкнуўся, як чорт з каўшом пад брагу.

Лгаць, як у лёд.

Добрая цацотка (цаца).

Як у мядзьвежжу вушку (утульна).

Каб ты так з носам быў, як гэта праўда.

Як сабака падхартаны.

Як на шпiгах сядзець.

Сесьцi макам (саладом).

Цыбуля, як тынок.

Гаворыш, як сьпiш.

Нi ў пiр, нi ў вiр, нi ў добрыя людзi (зь некiм).

Гавары, кум, ды абедай.

За другiм бачыць пажашкi, а за сабой i бярвеньнi ня бачыць.

Цёмна, хоць ражна выставi.

Як на мокрую п...у блохi.

Свой лес - свае зайцы.

Муха ня разарвець бруха.

Торкаў, торкаў, то ў буракi, то ў моркву.

Як хочаш, вышэй сракi ня падскочыш, ты скачаш i яна з табой.

Ляжыць ужо на боскай пасьцелi.

З малачком i зямельку абгонiш (мама дадавала: як абгонiцца ў роце, дык i праглынецца).

За слабо i цыган павесiўся.

I Аўгiньня нявiнна, i Iгнат ня вiнават, а вiнавата хата, што пусьцiла Iгната.

Заробiў бочку мякiны.

Хто дарогу пытаiць, той ня блукаiць.

З усiх капылоў далоў.

Як бязрукаму рукавiцы.

Круцiцца, як жулiк на кiрмашы.

Гакi-бакi забiць (сьпiрацца).

Духi падхартала (ад голаду).

Тое-сёе ды нiчога.

Ходзiць, як няпрыкараны.

Цыганскi пот грэiць.

Добры чалавек пабаiцца кiва, а благi ня пабаiцца i кiя, калi ня паможаць кiў, ня паможаць i кiй.

Куды вароне нi ляцець, усё адно гаўно дзяўбаць.

Хто ня йдзець, той галiцца, а хто зойдзець, той каiцца (замужжа).

Як была ў мяне кабылка мышастая, па вярсьце ў час шастала.

Такiм кавалкам мяса i варона ня падавiцца.

Заробiў курам на соль.

Лыжка гнецца, нос сьмяецца, душа радаваецца.

Нясецца, як чорт з грэшнай душой.

Мужчына абы троху лепшы за чорта, сем красуняў возьмiць.

Якi груган, такая й песьня.

Чорная авечка й белая авечка, а дух адзiн.

Чужыя сьлёзы паб'юць бел-камень, паб'юць i лозы.

Даў пылi, як заяц кабылi.

Бяз прычыны й сьмерць ня бываiць.

Да работанькi анiнютанькi, а да любатанькi - ах мае матанькi.

Яна ўся зь хiтрасьцi сшыта.

Нi да цябе пьюць, нi да цябе здароў кажуць.

Дзе харчы, там i тарчы.

За хатуль ды адтуль.

Дзе любяць - ня ўчашчай, а дзе ня любяць, нагi ня накладай.

Памяць яму заарала.

Старцу пажар ня страшан.

Жывi, пакуль галава сядзiць.

Зялён, што рута, i кiсел, што атрута.

Вырабатаны, як конь.

Хто зь языком, той зь пiрагом.

Каб захацеў, знайшоў бы рукi.

Добра, што табе ўдалося, як Салосi.

Калi люлька адарвецца, i гаспадарка зьвядзецца.

Яна баба нягiдкая, як конь.

Цыган прадаець рукавiцы й кажух з Каляд.

Ногi таўстыя, па жыдзянёнку.

Ня стаў сябе нiжэй падашвы.

Зайца забiў метраў дваццаць.

Шалёная дачка й нядапечаны сын.

Дзе рот, там i смурод.

Кладуся спаць, як умiраць.

Багаславёна й на стол пастаўлёна.

Браўшы добрае, трэба аддаць добрае.

Кiлбас цэлы баз.

Пайшла слава да Аршавы.

Перад зайцам жабы ўцякаюць.

Як Сора сказала, так Мэндаль запiшаць.

Адзiн дзень з юшкай, а другi з калатушкай.

Як е, так i вуе.

Дажылiся кулiкi: анi солi, нi мукi.

У вар'ята штодзень сьвята.

А хай вас дажджом намочыць!

Злосьць пакiнь на заўтра, а работу зроб сягоньня.

Каб ня плеш, дык i гола б ня было.

Прышануй адзежынку дома, а яна цябе ў людзях.

Бяжыць руя, пабягу й я.

Усе дабры бабры.

Што ты, як вуда, убакi ходзiш?

Як трахну, аж чэрцi пасыплюцца.

Сабаку сьнiцца хлеб.

I ў вераб'я сэрца ёсь.

Жывець на гулявым хлебе.

Багаты дзiвiцца, чым бедны жывiцца.

Глядзiць, як карова на карову.

Каб ты сьцежку мацаў!

Бог сiрот жалеiць, толькi шчасьця ня даець.

Датуль матка мiла, пакуль срачку мыла.

Хачу дамоў, як вады напiцца.

Лапаць ня князь - абуў ды ў гразь.

Пенсiя малая - пальцам вымакаiш.

Ня дай Бог нi дадзенага, нi крадзенага.

З кута ў кут - i вечар тут.

Досыць зубы шчэрыць, будзем вячэраць.

Неяк зладзiм - хлеб ёсь, сала ўкрадзiм.

Благому Яську нi ў чэсь, нi ў ласку.

Дзiвак рыбак: на вадзе сядзiць i пiць просiць.

Два медзьвядзi ў вадным логавiшчы ня тоўпяцца.

Пахадлiвы, як пахадзень (венiк-пахадзень), як пожаг.

Дома кожны куст гаворыць.

Прыйшоў у маю хату й б'ець майго тату.

Купiў бы сяло, ды грошы гало.

Ня па барадзе, а па чарадзе сьмерць ходзiць.

Было папiкiшча на цэлы век.

Як столь зубамi ня грызла (ад злосьцi).

На Купалу сунiцы, а на Пятра чарнiцы.

Ёй жа будзiць столькi хварсы.

Круцiць яго, як вяроўкi.

Ёй сягоньня ня па гумар (гумор) бегчы.

Якая вада нi гразная, чысьцей за нас, яна нас абмыiць, а мы яе не.

Нячым бабыля ў хату пусьцiць, лепi барану на куце паставiць, на барану хуць атнiмку (анучыну) павешаiш.

Хоць позна, ды навозна.

У яго ўжо даўно ў сраку пiць пайшоў (пра нямоглага старога).

Так бы й сказаў, што сраць хочаш.

I розум бы мела, каб яе спасьцiла са сьвету.

Заробiла, як Хоўра на воўне.

Усмак ня перажвеш, а ў ласцы ня перажывеш.

Палопалiся ад сьмеху.

Ён майго гаўна ня варты.

Мужык падшлёпнаваты, няўзглядны, але дужа слушны (якi слухаецца).

Як пьюць, ядуць, тады ўсе добрыя.

Хацеў зробiць аграблi, а выйшла вешалка.

Былi б смачныя грыбкi, дык елi б ваўкi, а то, гады, мяса ядзяць.

Як за сьцену (адняло, перастаў).

Няўжо на дзяўчат звод зьвёўся?

Лепi ўвiдзiць злодзю ў клецi, чым на Грамнiцы сонца (на няўрод).

Пацягнула, як ката на варацакi.

Чужога на локаць ня дасталося.

Як вядзецца, дык i на шчэпку прадзецца.

Ляжаць ня ляжыць i бягом ня бяжыць.

Гаўно аб гаўно й пырскi розна.

Нi сьледу, нi знаку - пабег, як у сраку.

Сок ёсь, хлеба нетуцi, хлеб ёсь, соку нетуцi (вясна й восень).

Сена такое добрае, што абасцаўшы й поп будзiць есьцi.

Такая сьлiзгота - i галавы ня зьбярэш.

Дома й салома ядома, а ў гасьцях i сена ня есца.

Благога жарабка дык i на пярэплаце шкура гагочаць.

Клясьцi мёртвымi клятамi.

Вочы выгалiць i глядзiць.

Тарчыць, як патарчака.

Ня сьмейся, рабе, будзе й табе!

Ёй хоць прысаку на пяты насып, усё роўна будзе крычаць: люблю.

Каму тое, каму сёе, а мне юр наўме.

I лапы сашчэмiць (памрэ).

Трэба ж, каб чорт машонку шыў, а яна лопнула.

Абы на раду бацька быў, а там нiчога.

Па iм верхам едуць, як на пастуху.

Каб ламiўся стол ад ежы, ложак ад люботы.

Носiцца, як па трэцьцяму (жарабя па трэцьцяму году добрае ўжо).

Мыць языком.

Сморкаў i за пояс торкаў.

Што яна яму - насрала, цi мяжу перадрала?

I рукамi, i нагамi, i ўсякiмi спасабамi.

Век зжыла й ня засьмяялася.