Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное

— Siedemnastego maja — powiedziała Alicja, patrząc w kalendarz upstrzony notatkami. — Wysyłałam karty, wszystkie w kupie, tylko jeden raz, i wtedy właśnie byłam na tej poczcie. Godzina… Zaraz, godzina… Przedtem był u mnie Stefan, spotkałam się z nim w hotelu, co tu jest napisane…? O jedenastej. Tak, o jedenastej, mam zapisane, na poczcie mogłam być najwcześniej o wpół do pierwszej.

Zarówno pan Muldgaard, jak i jego towarzysz okazali coś w rodzaju wzruszenia. Kilkakrotnie upewnili się, czy istotnie właśnie wtedy spotkała Anitę i czy może to zaświadczyć publicznie.

— Hej ( эй )! — powiedziałam ( сказала я ). — Mnie też się wydaje ( мне тоже кажется ), że tu jest Anita ( что тут Анита ). Alicja, niech sobie to obejrzą ( Алиция, пусть они взглянут на это ), będą mieli dowód ( у них будет доказательство ).

Tak zdjęcia ( так, фотографии ), jak i lupa ( как и лупа ) zostały mi natychmiast odebrane ( немедленно были у меня отобраны ). Fotografia przedstawiała ( фотография представляла/изображала ) jeden z licznych pięknych widoków ( один из многочисленных прекрасных видов ), w perspektywie starej uliczki ( в перспективе старой улочки ) widoczne były budynki ( видны были здания ). Z drzwi jednego z nich ktoś wychodził ( из двери одного из них кто-то выходил ). Jakaś osoba ( кто-то ) z jedną nogą już na chodniku ( с одной ногой уже на тротуаре ), z drugą jeszcze na stopniu ( а со второй еще на ступеньке ), z głową nieco odwróconą do tyłu ( с головой, слегка повернутой назад ), jakby do kogoś ( как бы к кому-то ), kto majaczył w głębi ( кто маячил в глубине ). Wszystko razem było małe ( все вместе было маленькое ) i bardzo niewyraźne ( и очень нечеткое ), ale istotnie wychodząca osoba ( но выходящая фигура, действительно ) wyglądała na Anitę ( походила на Аниту ).

Obaj panowie rzucili się z kolei na filmy, żądając od Alicji określenia czasu, w jakim zdjęcia były robione. Towarzysz pana Muldgaarda dostał wypieków. Przejęta Alicja zdobyła się na niezwykły wysiłek pamięci.

— Rano — powiedziała. — To znaczy akurat te, to z Anitą, o i te… Aż do fontanny. Wyszłam z tym Stefanem z hotelu, pamiętam, po drodze robiliśmy zdjęcia i dopiero potem poszłam na pocztę. A, nie! Tu jeszcze jest zdjęcie na poczcie, to nie doświetlone, ostatnie, jakie Stefan robił, bo uparł się sprawdzić, czy wyjdzie wnętrze. Nie robiłam z tego odbitki… A fontanna była tuż koło poczty.

Pan Muldgaard podniósł się nagle z fotela ( пан Мульгор внезапно поднялся = соскочил с кресла ) i z wielką energią ( и с огромной энергией = очень энергично ), uroczyście ( торжественно ), potrząsnął kilkakrotnie jej ręką ( несколько раз пожал ей руку ).

— My wiemy wszystko ( мы знаем все ) — rzekł ( сказал он ). — Oto dowoda ( вот довода ), który brakowało ( который не хватало ). Było mówienie ( было говорение ), pani wie ( пани знает )! On poszukiwał to ( он разыскивал это )!

— Co ( что )? — spytała Alicja ( спросила Алиция ), nieco zdezorientowana ( слегка сбитая с толку ).

— To ( это ) — odparł pan Muldgaard ( ответил пан Мульгор ) i wskazał kolejno klips ( и поочередно показал на клипсу ), kalendarzyk ( календарик ) i zdjęcia ( и снимки ). — To poszukiwał ( это разыскивал ). Pani wielce mądra ( пани весьма умная ), wielce rozwaga ( весьма рассудительность ), nie ukryć to w domie ( не спрятать это в доме ).

— Jak to ( как это ) …? Co to znaczy ( что это значит )? Więc to jednak Anita ( значит, это все-таки Анита ) …?!

Pan Muldgaard podniósł się nagle z fotela i z wielką energią, uroczyście, potrząsnął kilkakrotnie jej ręką.

— My wiemy wszystko — rzekł. — Oto dowoda, który brakowało. Było mówienie, pani wie! On poszukiwał to!

— Co? — spytała Alicja, nieco zdezorientowana.

— To — odparł pan Muldgaard i wskazał kolejno klips, kalendarzyk i zdjęcia. — To poszukiwał. Pani wielce mądra, wielce rozwaga, nie ukryć to w domie.

— Jak to…? Co to znaczy? Więc to jednak Anita…?!

Pan Muldgaard westchnął bardzo ciężko i rzewnie ( пан Мульгор вздохнул очень тяжело и жалобно; rzewnie — трогательно, жалобно ).

— Tak ( так ) — odparł ( ответил он ). — Wielka dramata ( великая драма; dramat — драма ). Jutro przybywam ( завтра прибываю ), pozostałości będzie rozpoznawana ( остатки будет опознавать; rozpoznawać — опознавать, обследовать ) …

Obaj z ważnym facetem ( оба = вместе с важным типом ) wśród licznych rewerencji ( среди многочисленных почтений = раскланявшись ) opuścili dom dość pośpiesznie ( довольно поспешно они покинули дом ), zabierając ze sobą zdjęcia i klips ( забирая = унося с собой снимки и клипсу ). Siedziałyśmy nadal przy stole ( мы по-прежнему сидели за столом ), patrząc na siebie w oszołomieniu ( ошеломленно глядя друг на друга ), wstrząśnięte ( потрясенные ).

— Zawsze byłam zdania ( я всегда была мнения = считала; być zdania — считать, полагать ), że jestem wielce mądra ( что я весьма умная ) … — powiedziała Alicja raczej niepewnie ( сказала Алиция скорее неуверенно ).

— Nie do wiary ( поверить невозможно ) — szepnęła Zosia ( прошептала Зося ). — Ona ma żelazne nerwy ( она имеет = у нее железные нервы ) …

Pan Muldgaard westchnął bardzo ciężko i rzewnie.

— Tak — odparł. — Wielka dramata. Jutro przybywam, pozostałości będzie rozpoznawana…

Obaj z ważnym facetem wśród licznych rewerencji opuścili dom dość pośpiesznie, zabierając ze sobą zdjęcia i klips. Siedziałyśmy nadal przy stole, patrząc na siebie w oszołomieniu, wstrząśnięte.

— Zawsze byłam zdania, że jestem wielce mądra… — powiedziała Alicja raczej niepewnie.

— Nie do wiary — szepnęła Zosia. — Ona ma żelazne nerwy…

— Pasować to ona pasuje do każdego wypadku ( подходить-то она подходит к каждому происшествию ) … — zaczął Paweł ( начал Павел ).

— Przeciwnie ( наоборот ) — przerwała Alicja ( перебила Алиция ). — Wcale nie pasuje ( вовсе не подходит ). On mówił o tych wielkich miłościach ( он говорил о великой любви; miłość — любовь ), do Anity to ni przypiął, ni wypiął ( к Аните это ни к селу, ни к городу; przypiąć — приколоть; wypiąć — выпятить ) …

— Ale pasuje do wydarzeń ( но подходит к происшествиям )! Stała na tej ścieżce ( она стояла на этой тропинке ), uciekła zwyczajnie ( убежала обычно ), wcale nie było słychać ( вовсе не было слышно ), żeby ktoś skakał przez żywopłot ( чтобы кто-то скакал/прыгал через живую изгородь )! Wiedziała ( она знала ), że szyba jest wybita ( что оконное стекло выбито )! Alicja jej mówiła ( Алиция ей говорила ), że wraca do domu ( что возвращается домой ), wtedy, kiedy napadła Agnieszkę w szlafroku ( тогда, когда она напала на Агнешку в халате )! Czaiła się w przedpokoju ( она пряталась в прихожей ), bo ukradła klucze ( потому что украла ключи )! Wiedziała o kapeluszu ( она знала о шляпе ) …!

— Pasować to ona pasuje do każdego wypadku… — zaczął Paweł.

— Przeciwnie — przerwała Alicja. — Wcale nie pasuje. On mówił o tych wielkich miłościach, do Anity to ni przypiął, ni wypiął…

— Ale pasuje do wydarzeń! Stała na tej ścieżce, uciekła zwyczajnie, wcale nie było słychać, żeby ktoś skakał przez żywopłot! Wiedziała, że szyba jest wybita! Alicja jej mówiła, że wraca do domu, wtedy, kiedy napadła Agnieszkę w szlafroku! Czaiła się w przedpokoju, bo ukradła klucze! Wiedziała o kapeluszu…!

— No dobrze ( ну, хорошо ), ale wielkie miłoście ( но великая любовь ) …?!

Nie wytrzymałam ( я не выдержала ), rzuciłam się to telefonu ( бросилась к телефону ) i wykręciłam numer Anity ( и набрала номер Аниты ). Pan Muldgaard nie domagał się ( пан Мульгор не требовал ) zachowania tajemnicy ( соблюдения тайны ).

— Słuchaj ( слушай ), co się dzieje ( что происходит )?! — spytałam ze zgrozą ( спросила я с негодованием ). — Okazuje się ( оказывается ), że to jednak ty ( что это все-таки ты )! Czyś upadła na głowę ( ты, что упала на голову = головой ударилась )?!

— A, to już wiecie ( а, так вы уже знаете )..? — spytała Anita ( спросила Анита ) głosem nieco zdenerwowanym ( слегка взволнованным голосом ). — Do końca miałam nadzieję ( я до самого конца надеялась ), że Alicja sobie nie przypomni ( что Алиция не вспомнит ) … Pilnują mnie tu ( меня тут караулят ) i nawet nie mogę uciec ( и я даже не могу убежать ). Diabli wzięli wszystko ( черти /бы/ все побрали ) …

— No dobrze, ale wielkie miłoście…?!

Nie wytrzymałam, rzuciłam się to telefonu i wykręciłam numer Anity. Pan Muldgaard nie domagał się zachowania tajemnicy.