СтаВл Зосимов Премудрословски - AN DER DAG. Humoristesch Wourecht

© StaVl Zosimov Premudroslovsky, 2019

ISBN 978-5-0050-9035-5

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

FIRST Notiz

Gott geflüstert

Nodeems ech menger Mamm geschriwwen hunn: «Komm Léiers, hallo Mamm!», Sinn ech a Richtung mengem hongerege Studieherberge gaang a geduecht:

– Wat ass den Ënnerscheed tëscht Russen an Amerikaner an Europäer?

– An duerch de Fakt datt se liewen an logesch denken, si mir abstrakt. – Ech hunn mech selwer geäntwert an ass fortgaang. Ech wollt drénken – knaschteg a biss. Ech ginn, also ginn ech duerch d’Gaass an d’Distanz vum Betonschréiegt vun engem Industrieindustrie. Ech gesinn et gëtt däischter. Ech héieren, datt op der anerer Säit vum Fiedem ee mécht e rouegen, awer piercing, net fäeg fidderen. Ech hunn d’selwecht geäntwert. Ech gesinn, datt eng Kartoffelbeutel vu eppes op der anerer Säit vum Fiedem flitt, mat eppes op mech och gekäppt. Ech boungen, an d’Täsch beréiert den Depart vun engem Hond vun enger onbekannter Rasse, lénks net laang virun mir. Ech si bei hie gaang, hunn hie virwëtzeg ënnersicht, an, ouni eppes ze verdächtegen oder iwwer eppes ze denken, him verbonnen, an do …, do?! Do war hien décker gepackt, och mat gefëmmtem Wipp gepresst. Ouni iergend eppes ze denken, hunn ech een eraus gezunn, de Sak vum Adam sengem Apel gegraff an et iwwer meng Schëlleren geworf, hunn ech mat der Vitesse vun der Ferrari a mengem Hostel beschleunegt, deen onvergiessleche Wippstéck laanscht de Wee ofgeschnidden.

Ech wollt direkt studéieren a liewen.

Wat ass duerno geschitt?! Kuzya. Lee: hien ass e Whistler, hien ass e Kartoffelsäckwerfer, hien ass och e gebiertege vum Syktyvkar a koum bei säi Frënd a Kompliz: e gebierteg vum Aldyrbaguy Schluecht, de Bauerenhaff «Gitt mir z’iessen», deem seng Roll ech a Gefangenschaft gespillt huet a schwätzt net russesch.

– Wou ass d’Täsch? Kuzya gefrot.

– An Dir hutt hatt geheien? – Hebräesch Kamerad huet d’Fro geäntwert.

– An Dir hutt gefiddert?

– An Dir..??

Duerno kënnt eng Stëmm Schluecht. Awer éierlech, d’Wurst war bitter-dënn a lecker…

P..S.: Mir hunn de Buedem vun der Täsch un d’Famill verkaaft a goufen mat engem Mier vu Schwell an Dommheet iwwerschwemmt… D’Sitzung gouf mat engem Bengel presentéiert…

Den aneren Dag, fir d’Sitzung net ofzeginn, hunn se mech an d’Ridder vun den Arméi vun der Sowjetunioun, also an der Arméi, bruecht. Do, an engem Mount, hunn ech alles vergiess wat ech an Dagesfleegzentren, eng Spillschoul, an de Lycéeën an an zwou Beruffsschoule mat der Nummer studéiert hunn: siwe honnert aacht dausend nénghonnert drësseg-drësseg véierzéng Punkt zwanzeg véierzéng Honnertstel, dat war lénks vun der Avenue vum Bart bis op déi kaal Plaz, wou Subway.

Mir stinn, also si mir bal op der Aufgab an der Entrée vun der Militärunitéit a fëmmen Zigaretten bei der Entrée. Duerno gouf et eng Kris an eisem onrouege Land. D’Zäit war schwéier, Zigaretten dräi Packs de Mount. An eisen Deel ass niewent dem kollektive Bauerenhaff «Bull Uder» an dat ass wouer. Also mir sti a fëmmen, an de Baba Yaga peepelt aus hannert engem Bam. Richteg, hirem Numm war Jadwiga. Gutt. – mir denken, – en alen Chick an trotzdeem dreemen mir iwwer Bëscher mat Bromberen. An hatt huet gejaut, eis Gedanken ënnerbrach. Si ass daf a blann.

– Oh, Zaldoten, äntwert, awww?!

– B, Narr, wat schellt Dir, al? Mir sinn aacht honnert an zwee Zentimeter vun Iech ewech?! Hannert dem Ziedel!!

– Wéi?

– Bes! – huet de Pflichtoffizéier erëm geäntwert. – Wat braucht Dir, seet oder gitt Karrott Kottlet?

– Ech, seet déi ganz al Boma. – Dir musst e Verkaf goen, – a lächelt, – e klenge Pig, Boryusenka. Ech leeën Moonshine op den Dësch, gitt et souguer fir mech.

– Wat ass elo mat dir? Ech hu gefrot, e Mann, dee Schwäin nëmmen am Zoo gesinn huet, awer fir irgend engem Grond si Hippos genannt.

– Wéi?

– Dras!! Wat huet matbruecht?? Ech widderhuelen an enger Stëmm.

– Ech ginn Iech e Schwäin … – ouni ze héieren oder net meng Fro ze verstoen, huet déi al geäntwert.

– Si, laanscht de Wee, fléien agaresch gliddeg.. – Ech hu virgeschloen, viru meng Komeroden.

– A wou wunns du? – huet e Frënd gefrot

– An Dir kommt an d’Duerf a frot de Yadu, eis Stroossen si stomme.

– Wat? Arsenik, oder wat? Ech hunn an hirem Ouer geruff, wéi an e Mikrofon.

– Nee, meng Léif! Hehe.. Frot Yad Vigu!!

– A wéini kommen? – huet de Kamerad gefrot.

– An um Weekend, mëttes! Ech hunn hie just net fidderen – huet d’Groussmamm geäntwert an ass geckeg gréng Bëscher gesammelt.

Ofschléissend hunn ech e Kolleg gefrot.

– Kameraden, hutt Dir d’Schwäin geschluppt?

– Natierlech. Ech hunn an enger kollektiver Bauerenstad gewunnt.

De Sonndeg ass ukomm. Mir sinn an eng AWOL duerch de wäit Eck vum Fiedel entkomm. Mir hunn d’Duerf ouni Probleemer erreecht an et war net schwéier fir eis Hütt ze fannen, besonnesch well et nëmmen fënnef Haiser am Duerf waren, an eng Herberge mat Migrantenaarbechter, Sawmills. Kommt heescht fir hatt. A si a Broutkürbelen, a Salz, a souguer de Goût fonnt. Mir hu natierlech iessen a méi drénken.

– Ma, al Fra? – Genoss ugefaang. – wou ass d’Schwäin?

– Jo, hien ass e Schwäin, beléift an der Scheier. huet si geäntwert an ass an d’Zëmmer gaang. Hien hëlt en halleft Meter Bundle eraus. Et entfalt an zitt e Schwert vum 5. Joerhonnert v. Chr., Anscheinend aus dem Alter vun. Rusty, rosteg an de Grëff gewéckelt an elektresche Band.

– Hei, Jongen, dëst ass mäi spéiden Joseph, zréck am Éischte Weltkrich. Wann hien an enger Fleeschfabrik war, huet hie jiddereen besat a geschnidden: och Kéi a Poulet.

Ech hu mech onroueg gefillt op hire Stakhanovsky, transparente Look. E Frënd huet de Messer aus den Hänn vun der Meeschtesch geholl…

– Komm, sot mir. – Wou ass et flockt, A?

Si dréit eis an d’Scheier.

– Do, – seet, – Meng léif Borusenka.

Éierlech, ech kucken dës Borusenka an meng Aen sinn hannert meng Oueren.

Seng Korral ass vu Bretter mat Schlitzer zwee vun dräi erschoss ginn. A vun de Schréiegtesplacke hänke d’Fëllen an d’Staang elastesch. Anscheinend ass dëst d’Piglet Boryushishche d’Halschent vum Liewen a liegt net.

– Oh, meng Angscht, ech ginn an d’Hütt. – genëssegt Groussmamm, bedeckt seng Zännlos Mond mat den Ecker vun engem Schal. – An Dir sidd méi virsiichteg mat der Boryusenka. Ech sinn den eenzegen aus menger Famill. Et gëtt keen aneren, ech këmmere mech em hie vu Gebuert un. Äddi, mäi יאegende Kéi. Yyyyyyy!! – déi al Fra huet gekrasch an huet direkt op eemol an engem Stuerz geschluppt, hir Stëmm geännert aus squeaky a Bass. – An net vergiessen, Jongen, ech hunn et ze verkafen…

– Alles gëtt gejaut, Granny!!! – De Genoss huet encouragéiert an huet mech geroden. – An du, mäi Frënd, hëllef mir mech eraus, mécht de Tor op.

Ech hu stealthily opgaang an huet den Dréibänk ofgedréchent, de Paart huet grommelt, an de Schwein huet säin Ouer net emol geréckelt. Kicks Bastard. Gutt, mäi Frënd ass net direkt verwiesselt ginn, a mat all senger Kraaft wéi hien e Schwäin an engem Néckel geschnidden huet, hallef gestiermt a geklommen. E Nickel, d’Gréisst vun engem Teller. No e puer Sekonnen huet de Schwäin säi riets Auge opgemaach, an dunn de lénksen. Duerno ass e Kreesch gefollegt, an e «Mamm» mam Numm Fighting sprang op seng Hüfte, déi aus dem Bauch stoen, seng Been goufe net observéiert.

Gespillt mat béiden Aen um Dolk, dann huet déi blo blond Schüler a verschiddene Richtunge geriicht an huet de Schwäin säi Bléck an de Genoss geriicht. Nodeem si hir Aen erëm op de Grëff vum Dolk gerullt huet, huet si sech mat engem Néckel geplënnert: erop, erof; erop, erof, ausgeriicht Sichtbléck op e Kamera a rëselt ewech, sou vill datt déi ganz Korral just an eng Mass vu Chips gekrumpelt. Frësch Dünger huet aus ënner senge Féiss gesprëtzt an huet e puer Pouletmüschen iwwerdeckt, se vun enger Kräib ausgeschloen, wat virwëtzeg gekuckt huet wat geschitt ass. De Genoss ass scho fort an de Gaart gerannt, duerch de wirtschaftleche Babkin Haff. De Mammeschwäin, deen ech kämpfen, huet séier mam Täter agefaangen, a verspreet all Liewewiesen, déi eng Openthaltserlaabnes an dësem Gaart haten. D’Bom huet sech un d’Fënster gepecht an huet seng snub Nues platéiert. Ech sinn op d’Säit gekippt, just gestierzt.

Nodeems hien aus dem Bannenhaff war, e Genoss, deen an engem Zickzack manövréiert war, ugefaang huet de Gaardeplantatiounen ze iwwerwannen, Treibhouschen a Hotbeds a Stécker ze schloen, an de Mammeschwäin, déi ech gekämpft hunn, huet hie geschloen fir him op den Hiewel ze béien, nëmmen de Grëff vun engem uechtzéngten Joerhonnert Mini-Schwert aus engem Nickel gestéiert mat passend Grëff. D’Distanz war kuerz an de Genoss huet scho fir Hëllef geruff an nëmme schaarfe Wendungen, gehollef him ze vermeiden an ze flüchten, wat vun enger Onmass asiatesch Zigeuner a Volleksfräiwëlleger-Noperen gezeechent goufen, déi ausserhalb vum Fiels gekuckt hunn. Tajik a Gypsy Mammen hunn d’Kanner aus dem Ziedel gezunn, awer si hunn net ofgetrennt, a wollten e Live Thriller kucken, genannt: «Revanche an Ausféierung vum Mammespigel Borusi iwwer e Kämpfer vun der Russescher Arméi.» An et wier tragesch, wann et net fir d’Rettungsschiermung um Enn vum Gaart wier, awer an et gi Rettungsstécker Pitchforks, mat deenen d’Awunner vu russesche Dierfer Hee a Heften verstoppen. Si hunn se gegruewen, deftly, e Matbierger Kämpfer, an an engem Moment ass alles anescht geschitt oder vice versa: de Mammeschwäin Fighting war fortgelaf, an e Matbierger Kämpfer huet hir fett Säiten, nom Stamm, a sou professionell séier an taktesch gemaach, wéi wann hien op engem takteschen Examen wier, hält net Gabel, awer e Kalashnikov Attentat Gewier, mat engem Bajonett-Messer. An och d’Zuschauer hunn de Kämpfer mat Applaus ënnerstëtzt, gelueft an applaudéiert déi kommend Victoire vun Homo sapiens, gewéinlech russesch Truppen – iwwer d’Natur, Grond iwwer de Geescht, an als Resultat konnt de Schwäin net den Attack stoen an huet sech dout zesummegeklappt, direkt virun der Dier an d’Haus, op der Schwell vun där et e Shaggy war hält e Schal an enger Hand an werft eng Sekonn hannert hirem ënneschte Réck, d’dréint Groussmamm vum Yad-Vig. De Genoss huet de leschten Tyk an d’Läich vun engem Schwäin an engem Pechstraff gemaach, huet de léiwen Kierper vum Déier duerchbrach, wéckelt wéi e String vum Kontrabass, rattelt.

– Gutt, Groussmamm, de Kamerad Spartak huet heroesch ugefaang. – gemaach, vide an den Dësch setzen!!!

D’Boma huet e Rouleau vu hannendrun gezunn, deen den Teppech fir Knäppercher a Pizza gewalzt a mat enger Matte him duerch den Doudekapp geschloen huet. Do koum en ausgefale Klingelen, an déi zwee vun eis hu kaum vun hatt fortgelaf. Hatt huet och Bréidercher, zéng bis fënnef Kilogramm, bei eis geworf. An all déi Zuschauer koumen op hir Säit an hunn ugefaang mat eis z’erreechen, awer net matkritt, awer de Réck aus de Steng huet verletzt. D’Bom Yad-Vig, an huet dunn eng Plainte un de Regimentskommandant geschriwwen, fir deen se mir zéng Deeg ginn hunn, an de Kamerad – si hunn en Disziplin Batailloun fir zwee Joer geschloen, wou hien tëscht Klack an Klack gerangelt huet, de Schäiss an der lokaler Schwäin gebotzt huet, manuell…