Жан Леклерк - Любовь к словесности и жажда Бога
- Название:Любовь к словесности и жажда Бога
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:неизвестен
- ISBN:978-5-89208-124-5
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Жан Леклерк - Любовь к словесности и жажда Бога краткое содержание
Любовь к словесности и жажда Бога - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
In Ezech. , I, 8, 11, 17–18; II, 1, 18; II, 2, 1.
93
In Ev. , 28, 3.
94
Это выражение мы находим в заголовке книги M.M. Dubois, Aelfric, sermonnaire et grammairien , Paris, 1942.
95
W. Levison, England and the Continent in the Eighth Century , Oxford, 1946, p. 148.
96
“Sed poeta, ut gloriam sanctae in individuae Trinitatis clara voce decantaret, neglexit regulam grammaticae dispositionis”, éd. E. Keil, Grammatici latini, VII, I, 1878, p. 252.
97
“Ut veritatem dominici sermonis apertius commendaret, postposuit ordinem disciplinae saecularis”, ibid.
98
P. Lehmann, The Benedictine Order and the Transmission of the Literature of the Ancient Rome in the Middle Ages , в: Downside Review , 1953, p. 408, а также p. 409: текст показывает, что влияние Ирландии и ее миссионеров в этой области было меньше влияния англосаксонцев.
99
Éd. A. Mai, Auctores classici , Roma, 1828–1838, VII, 475.
100
Это предисловие представляет собой письмо-посвящение, начало которого было опубликовано без указания имени автора в: M.G.H., Epist. , IV, 564–565, а остальной текст было обнаружен и опубликован P. Lehmann, в: Historische Vierteljahrsschrift , 1931, S. 754. Различные публикации, указанные у Левисона (Levison, op. cit. , pp. 70, 145), доказали, что текст принадлежит святому Бонифацию.
101
“Priscorum quippe consuetudines, qui multa aliter in eloquentia observasse dinoscuntur quam moderna urbanitas canonicum esse adprobat, ex latere quodammodo tangebam, ut, quandocumque tale aliquid in tramite scripturarum moderni usus refragans regulis nanciscaris, scias quo pacto percipias, vel quo ritu recuses… Verum in unaquaque regula illum praeceligens maxime sequi nisus sum, cuius vestigial ab ecclesiasticis dogmatistis frequentissime trits in sacrosanctis tractatibus et cotidianae lectionis intentione usitata repperi”, éd. P. Lehmann, loc. cit. , p. 754; M.G.H., loc. cit. , pp. 564–565. В двух других текстах, озаглавленных De caesuris verborum и De metris , ms. Palat. 1719, f. 114–115, святой Бонифаций пишет: “Refert hieronimus canticum deuteronomii exametro versu esse conscriptum, quem moises longe ante ferecidem et homerum cecinisse certissimum est. Unde et apparet apud hebraeos antiquissimum fuisse studium carminum quam apud gentiles. Psalmi quoque David trimetro et exametro scripti sunt versu…”. По поводу того, является ли автором этого текста святой Бонифаций, см. A. Wilmann, Der Katalog der Lorscher Klosterbibliothek aus dem zehnten Jahrhundert , в: Rheinisches Museum für Philologie , 1868, SS. 403–404.
102
“Quia peritia grammaticae artis in sacrosancto scrutinio laborantibus ad subtiliorem intellectum, qui frequenter in sacris litteris inseritur, valde utilis esse dinoscitur, eo quod lector huius exspers artis in multis scripturarum locis usurpare sibi illa quae non habet et ignotus sibi ipsi esse conprobatur”, ibid.
103
“Interea, circulum quadrangulum in fronte huius laboris apposui, in medio figuram sanctae cruces continentem Ihs Xrs et experimentem…Nunc autem circulum in scemate novi ac veteris testamenti universa quasi semiplena et imperfecta tendebunt (sic) ad plenitudinem legis, id est ad christum crucifixum…, et per gratiam Christi accepta remissione peccatorum ad integrum omnia renovate et perfecta sunt. Porro hoc est quod per circulum ago initimus precordiorum penetralibus inplorans obsecro, ur quicquid per lata spatiosissimarum scripturarum arva scrutando, lecitando, lustrando inveneris, sive in arte grammatica, sive in metrica, in histories aeternorum vel gentilium sive in sacri eloquio novi vel veteris testamenti, simper memor sententiae apostoli: “Omnia probate, quod bonum est tenete”, ad tutissimum catholicae fidei vinculum sensus tui, litteris occurentibus, dirigas et extra moenia huius circuli mentis inconstantia vagare non praesumas… et singular quaeque veteris ac novi testamenta decreta tunc te canonice intellexisse scias, cum in meditullio Christum crucifixum destruentem malignae cupiditatis aedificium et construentem benignae caritatis templum spiritalibus oculus contemplando contueri potueris”, éd. P. Lehmann, Hist. Viert. , p. 755.
104
“Vale Christo veraciter // ut et vivas pereniter // sanctae matris in sinibus // sacris nitens virtutibus // Hierusalem agricola // post et mortem caelicula // et supernis in sedibus // angelorum cum milibus // Christum laudes per ethera // saeculorum in saecula”, ibid.
105
J. Calmette, Le monde féodal , Paris, 1934, p. 349.
106
По поводу уместности термина «возрождение» применительно к каролингской эпохе см. P. Lehmann, A. Monteverdi, C.G. Mor и другие в: I problemi della civiltà carolingia , Spoleto, 1954, pp. 309–382; тексты авторов каролингской эпохи были собраны в книге F. Heer, Die “Renaissance” – Ideologie im frühen Mittelalter , в: Mitt. des Inst. f. oesterr. Geschichtsforsch. , 1949, pp. 30–40.
107
Admonitio generalis de 789, id. M.G.H., Capit , I, 61–62; Epist. de litteris colendis, ibid. , p. 79; Epistola generalis, ibid. , p. 80.
108
Dom J. Winandy, Ambroise Autpert moine et théologien , Paris, 1953.
109
Ed. A. Amelli, Monte-Cassino, 1899.
110
“Ihesus quoque nomen nobis venerabile nostri Redemptoris, quod ad latinitatem placet inflectere”, ibid. , p. 10, 8.
111
Levison, op. cit. , p. 153. Об Алкуине см. R.R. Bolgar, The Classical Heritage and its Beneficiaries , Cambridge, 1954, pp. 110–117.
112
Ed. M.G.H., Epist. , IV, 106.
113
Ed. A. Marsili, Pisa, 1952. Во введении Марсили подчеркивает существенно религиозный характер культуры Алкуина и Каролингов. На самом деле, в источниках и примерах, которые цитирует Алкуин ( ibid. , p. 83–85), языческие и христианские авторы присутствуют более или менее в равной пропорции. Если вспомнить, что Вергилий считался христианином, потому что, как говорили, он в своей четвертой эклоге предвозвестил пришествие Христа, то можно согласиться, что Алкуин цитирует поровну язычников и христиан.
114
Statuta Murbacensia , ed. B. Albers, Consuetudines monasticae , III, Monte-Cassino, 1907, p. 93.
115
Les Munimenta fidei de saint Benoît d’Aniane , в: Analecta monast. , I, pp. 1–74.
116
Ibid. , pp. 62, 10–20.
117
Ibid. , pp. 63, 33–34
118
Ibid. , pp. 64, 75–76.
119
M.G.H., Poetae latini aevi Karolini , 4 vol.; G.M. Dreves et C. Blume, Analecta hymnica medii aevi , 55 vol., Leipzig, 1886–1922, passim . Другие тексты были опубликованы B. Bischoff и другими, например, в: Studien zur lateinischen Dichtung des Mittelalters, Ehrengabe K. Strecker , Dresden, 1031, passim .
120
W. von der Steinen, Notker der Dichter und seine geistige Welt , Bern, 1948, SS. 79, 80 et passim . R.R. Bolgar, The Classical Heritage …, p. 103.
121
“Quia enim per notitiam latinitatis maxime ad cognitionem electi venuint Trinitatis, et ea duce regia gradients itinera festinant ad supernam tenduntque beatitudinis patriam, necesse fuit ut tota latinitatis compleretur oratio”, éd. Smaragde et la grammaire chrétienne, в: Revue du moyen âge latin, 1948, p. 16.
122
Этот пролог опубликован в: M.G.H., Poet. lat., I, 607.
123
Smaragde et la grammaire chrétienne, pp. 15–21.
124
Ibid. , p. 22, n. 36. Глоссы, добавленные между строк латинских текстов, особенно часто встречаются в VIII–X веках в верхнегерманских регионах. Их перечень предлагает W. Stach, Mitteilungen zur mittelalterlichen Glossographie, в: Liber Floridus, Festschrift P. Lehmann , St. Ottilien, 1950, SS. 12–16.
125
Benedictions pour les lectures de l’office de Noel , в: Miscellanea G. Mercati , Città del Vaticano, 1946, II, 477.
126
Smaragde et son œuvre. Introduction à la voie royale. Le diadème des moines , La Pierre-qui-Vire, s. d., pp. 3–.
127
PL, 102, 689–932.
128
“Eius (regulae) tenentes rectitudinem, aeterna spirant perfrui beatitudine”, ibid. , 691.
129
Ibid. , 694.
130
Capitula Aquisgranensia , I, ed. B. Albers, Consuetudines monasticae , III, Monte-Cassino, 1907, p. 116.
131
P. Lehmann, The Benedictine Order …, loc. cit. , pp. 420–421.
132
Item , 141, 42.
133
S. Bonaventure, цит. в: E. Gilson, L’esprit de la philosophie médiévale , Paris, 1932, II, p. 194.
134
Предисловие к «Моралиям на Книгу Иова», см. M.G.H., Epist. , I, 1, p. 357.
135
XXI, 10–13
136
De clericorum institutione , III, 18, PL, 107, 396. По поводу источников этой темы см. J de Ghellinck, Le mouvement théologique au XII-e siècle , Bruges, 1948, p. 94.
137
R. de Gourmont, Le latin mystique , Paris, 1892, p. 15.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: