Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное

Elżbieta czuła się nieco rozbita. Chodzić wprawdzie mogła, ale z największym trudem, zdecydowała się więc zostać na noc. Problem, gdzie ją położyć, żeby nie narazić na następny zamach, zajął nam resztę czasu. Prawdopodobnie zgłupiałyśmy już z tego wszystkiego do reszty, bo wiadomo było przecież, że zbrodniarz posiedzi spokojnie, dopóki się nie przekona, że znów trafił kogoś niewłaściwego. Ulokowaliśmy ją w końcu w pokoju po Włodziu, Marianne, Agnieszce i Bobusiu, na łóżku Alicji zostawiłyśmy kukłę, Alicja zaś przygotowała sobie posłanie na kanapie. Pozamykałyśmy starannie wszystkie drzwi i okna i uznałyśmy, że powinno być bezpiecznie.

Umyłam się ( я умылась ), jak zwykle ( как обычно ), ostatnia ( последняя ), pogasiłam światła ( выключила свет ) i zamierzałam iść spać ( и собиралась идти спать ), ale po krótkim namyśle ( но после короткого = недолгого раздумья ) zdecydowałam się zrobić sobie ( решила сделать себе ) jeszcze trochę herbaty ( еще немного чая ). Od emocji zaschło mi w gardle ( от эмоций у меня пересохло в горле ). Zasunęłam zasłonę ( я задвинула шторку ), żeby światłem nie obudzić Alicji ( чтобы светом не разбудить Алицию ), która już pochrapywała ( которая уже похрапывала ), i sięgnęłam ręką do kontaktu ( и протянула руку к выключателю ). Sięgnęłam od góry ( я протянула сверху ), macając po ścianie ( нащупывая по стене ), i trafiłam prosto w przymocowany nad kuchnią ( и попала прямо в прикрепленную над кухней ) słój z solą ( банку с солью ). Okropnie nie lubię wkładać ręki do soli ( я ужасно не люблю засовывать руку в соль ), bo mi włazi za paznokcie ( потому что /она/ влезает мне под ногти ), wzdrygnęłam się zatem ( поэтому я содрогнулась ) i wyszarpnęłam ją nieco zbyt gwałtownie ( и вырвала = вытащила ее немного резко = резковато ). Słój wyskoczył z podstawki ( банка соскочила с подставки ) i runął na kuchnię ( и полетела на плиту ), a z niej na podłogę ( а с нее — на пол ), zrzucając przy okazji patelnię ( сбрасывая = зацепив за собою сковороду; okazja — случай ).

Umyłam się, jak zwykle, ostatnia, pogasiłam światła i zamierzałam iść spać, ale po krótkim namyśle zdecydowałam się zrobić sobie jeszcze trochę herbaty. Od emocji zaschło mi w gardle. Zasunęłam zasłonę, żeby światłem nie obudzić Alicji, która już pochrapywała, i sięgnęłam ręką do kontaktu. Sięgnęłam od góry, macając po ścianie, i trafiłam prosto w przymocowany nad kuchnią słój z solą. Okropnie nie lubię wkładać ręki do soli, bo mi włazi za paznokcie, wzdrygnęłam się zatem i wyszarpnęłam ją nieco zbyt gwałtownie. Słój wyskoczył z podstawki i runął na kuchnię, a z niej na podłogę, zrzucając przy okazji patelnię.

W pięć sekund później ( пятью секундами позднее = через пять секунд ) w kuchni byli wszyscy ( на кухне были все ), z wyjątkiem Elżbiety ( за исключением Эльжбеты ). Zosia i Paweł wypadli z korytarzyka ( Зося и Павел выскочили из коридорчика ). Alicja zaplątała się w zasłonę ( Алиция запуталось в шторке ). Nie mając już przeszkody w postaci soli ( не имея уже помехи = устранив помеху в виде соли ), znalazłam kontakt ( я нашла переключатель ) i zapaliłam światło ( и включила свет ).

— Boże, miej litość ( Боже, сжалься ) …! — jęknęła Zosia ( простонала Зося ), chwytając się za głowę ( хватаясь за голову ) i gnąc się jak złamana lilia ( и сгибаясь, как сломанная лилия; giąć się — сгибаться, склоняться ) nad blatem kuchennym ( над печкой ). — Co robisz ( что ты делаешь ) …?!

— Czy ty chcesz nas do reszty wykończyć ( ты хочешь нас окончательно прикончить )? — spytała Alicja złowieszczo ( зловеще спросила Алиция ). — Co, do cholery, wyprawiasz ( что, к черту, ты тут вытворяешь )?!

— Nic, rany boskie ( ничего, ради Бога ), chciałam sobie wziąć herbaty ( я хотела себе взять чая ) — odparłam ze skruchą ( ответила я с раскаянием ). — Idźcie do diabła ( идите к черту ), sama tu posprzątam ( я сама тут приберу ). Kretyńskie miejsce na sól ( дурацкое место для соли ).

W pięć sekund później w kuchni byli wszyscy, z wyjątkiem Elżbiety. Zosia i Paweł wypadli z korytarzyka. Alicja zaplątała się w zasłonę. Nie mając już przeszkody w postaci soli, znalazłam kontakt i zapaliłam światło.

— Boże, miej litość…! — jęknęła Zosia, chwytając się za głowę i gnąc się jak złamana lilia nad blatem kuchennym. — Co robisz…?!

— Czy ty chcesz nas do reszty wykończyć? — spytała Alicja złowieszczo. — Co, do cholery, wyprawiasz?!

— Nic, rany boskie, chciałam sobie wziąć herbaty — odparłam ze skruchą. — Idźcie do diabła, sama tu posprzątam. Kretyńskie miejsce na sól.

Zmiotłam sól ( я смела соль ), posprzątałam ( прибралась ), nalałam sobie herbaty ( налила себе чая ) i na palcach udałam się do atelier ( и на пальцах = на цыпочках направилась в ателье ), sprawdzając po drodze ( по пути проверяя ), czy Alicja i Elżbieta oddychają ( дышат ли Алиция и Эльжбета ). Oddychały ( они дышали ), wszystko było w porządku ( все было в порядке ).

Miałam wrażenie ( у меня было /такое/ впечатление ), że ledwo zasnęłam ( что я едва заснула ), kiedy obudził mnie potworny hałas ( когда/как меня разбудил ужасный шум ). Tłuczone szkło ( битое стекло ) sypało się na jakieś blachy ( сыпалось на какое-то железо ). Przeraźliwy brzęk ( пронзительный звон ), szczęk ( бряцанье ), jakby trzask wybijanej szyby ( как будто треск выбиваемого стекла ), rozległy się gdzieś za moją głową ( раздались где-то за моей головой ), za ścianą ( за стеной ), w pokoju Zosi ( в комнате Зоси ). Zleciałam z katafalku ( я слетела/спрыгнула с катафалка ), szarpnęłam drzwi ( дернула дверь ), po drodze dostrzegłam ( по пути заметила ), że Elżbieta siada na łóżku ( что Эльжбета садится на кровати ), w korytarzu zderzyłam się z Alicją i Pawłem ( в коридоре я столкнулась с Алицией и Павлом ) i wszyscy troje runęliśmy na drzwi pokoju Zosi ( и все трое = втроем мы ринулись к дверям в комнате Зоси ). Zosia, bliska płaczu z wściekłości ( Зося, чуть не плача от ярости ), usiłowała się wyplątać ( пыталась выпутаться ) z czegoś niewidocznego ( из чего-то невидимого ). Nocna lampka u sufitu ( ночная лампа = ночник под потолком ) słabo oświetlała jej wysiłki ( слабо освещал ее усилия ).

Zmiotłam sól, posprzątałam, nalałam sobie herbaty i na palcach udałam się do atelier, sprawdzając po drodze, czy Alicja i Elżbieta oddychają. Oddychały, wszystko było w porządku.

Miałam wrażenie, że ledwo zasnęłam, kiedy obudził mnie potworny hałas. Tłuczone szkło sypało się na jakieś blachy. Przeraźliwy brzęk, szczęk, jakby trzask wybijanej szyby, rozległy się gdzieś za moją głową, za ścianą, w pokoju Zosi. Zleciałam z katafalku, szarpnęłam drzwi, po drodze dostrzegłam, że Elżbieta siada na łóżku, w korytarzu zderzyłam się z Alicją i Pawłem i wszyscy troje runęliśmy na drzwi pokoju Zosi. Zosia, bliska płaczu z wściekłości, usiłowała się wyplątać z czegoś niewidocznego. Nocna lampka u sufitu słabo oświetlała jej wysiłki.

— Żyjesz ( живешь = жива ) …! — jęknęłam z ulgą ( простонала я с облегчением ), łapiąc oddech ( хватая воздух ).

— Do cholery z tym bezpieczeństwem ( в черту эту безопасность )! — wrzasnęła Zosia z furią ( заорала Зося в ярости ). Przepchnęłam się bliżej ( я протиснулась поближе ) i ujrzałam na podłodze przed łóżkiem ( и увидела на полу перед кроватью ) olbrzymią kupę potłuczonego szkła ( огромную кучу битого стекла ), po większej części z butelek ( по большей части = в основном, с бутылок ), przykrywki od garnków ( крышки от кастрюль ) i jakieś blachy ( и какие-то железные листы ). Zosia odplątywała sobie z nóg ( Зося распутывала на своих ногах ) cienką nitkę ( тонкую нитку ).

— Co, na miłosierdzie pańskie ( что ты, ради Бога ), zamierzałaś zrobić z tym wszystkim ( собиралась сделать/делать со всем этим )?! — spytałam ( спросила я ), nieopisanie zdumiona ( неописуемо удивленная ), bo Zosia na ogół zachowywała się raczej normalnie ( поскольку Зося обычно вела себя, скорее, нормально ).

— Nic, do diabła ( ничего, черт )! — warknęła ( огрызнулась она ). — Trzeba mnie było nie budzić tą solą ( не надо было меня будить с этой солью )! Robisz jakieś kretyńskie hałasy ( делаешь/устраиваешь какой-то дурацкий грохот ) i potem jest taki skutek ( а потом — такой результат )!

— Żyjesz…! — jęknęłam z ulgą, łapiąc oddech.

— Do cholery z tym bezpieczeństwem! — wrzasnęła Zosia z furią. Przepchnęłam się bliżej i ujrzałam na podłodze przed łóżkiem olbrzymią kupę potłuczonego szkła, po większej części z butelek, przykrywki od garnków i jakieś blachy. Zosia odplątywała sobie z nóg cienką nitkę.