Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное

— Chryste Panie, jakiego Andrzeja…?!

— Mojego ( моего ) … jak by tu powiedzieć ( как бы тут = это сказать ) … No, tego mojego ( ну, этого моего ). On ma na imię Andreas ( его зовут Андреас ). To są jedyne zdjęcia ( это единственные фотографии ), na których jest ze mną ( на которых он со мной ), sama rozumiesz ( сама понимаешь ), że musiałam je wydostać ( что я должна была их раздобыть ). To ja ukradłam tutejszej policji jego fotografię ( это я украла у местной полиции его фотографию ), z tym że z policją było łatwiej ( только с полицией было легче ), bo oni to mają uporządkowane ( поскольку у них это хранится в порядке ). U Alicji w żaden sposób ( а у Алиции никаким образом = ни за что на свете ) nie można nic znaleźć ( ничего найти нельзя = невозможно ). Musiałam ją zabić ( мне пришлось бы ее убить ), żeby móc spokojnie przeszukać jej dom ( чтобы мочь спокойно обыскать ее дом ), a poza tym bałam się ( а кроме того, я боялась ), że ona to znajdzie wcześniej ( что она это найдет раньше ) i wtedy sobie przypomni ( и тогда вспомнит ). Nie masz pojęcia ( ты понятия не имеешь ), ile miałam kłopotu z tymi staraniami ( сколько у меня было проблем с этими стараниями/попытками ), żeby nikogo innego nie skrzywdzić ( чтобы никому другому не причинить вреда ).

— Mojego… jak by tu powiedzieć… No, tego mojego. On ma na imię Andreas. To są jedyne zdjęcia, na których jest ze mną, sama rozumiesz, że musiałam je wydostać. To ja ukradłam tutejszej policji jego fotografię, z tym że z policją było łatwiej, bo oni to mają uporządkowane. U Alicji w żaden sposób nie można nic znaleźć. Musiałam ją zabić, żeby móc spokojnie przeszukać jej dom, a poza tym bałam się, że ona to znajdzie wcześniej i wtedy sobie przypomni. Nie masz pojęcia, ile miałam kłopotu z tymi staraniami, żeby nikogo innego nie skrzywdzić.

— Ale Edka ( но Эдека ) … — zaczęłam ( начала я ) i ugryzłam się w język ( и прикусила = попридержала язык ), niepewna ( не будучи уверенной ), czy to nie będzie zbyt duży nietakt ( не будет ли это слишком большой бестактностью ). Anita znów westchnęła ( Анита снова вздохнула ).

— Przy Edku trochę straciłam głowę ( с Эдеком я немного потеряла голову ) — wyznała ze skruchą ( призналась она с раскаянием ). — Chciałam go uciszyć ( я хотела его угомонить ) i nie wiedziałam jak ( и не знала, как ). Chyba jednak za dobrze mi wyszło ( пожалуй, у меня все-таки вышло слишком хорошо ) … Chciałam jej także rąbnąć kalendarz z tamtego roku ( также = еще я хотела у нее стащить календарь того года ). Doskonale wiem ( я прекрасно знаю ), że Alicja ma wszystko pozapisywane ( что у Алиции все записано ) w kolejnych kalendarzach ( в очередных календарях ) i bez nich niczego sobie nie skojarzy ( и без них она ничего не свяжет = не додумается ) …

— Ale Edka… — zaczęłam i ugryzłam się w język, niepewna, czy to nie będzie zbyt duży nietakt. Anita znów westchnęła.

— Przy Edku trochę straciłam głowę — wyznała ze skruchą. — Chciałam go uciszyć i nie wiedziałam jak. Chyba jednak za dobrze mi wyszło… Chciałam jej także rąbnąć kalendarz z tamtego roku. Doskonale wiem, że Alicja ma wszystko pozapisywane w kolejnych kalendarzach i bez nich niczego sobie nie skojarzy…

Dziwne niedołęstwo mordercy ( странная беспомощность = неуклюжесть убийцы ) i nadmiar szczęśliwych przypadków ( и обилие счастливых случайностей ) wreszcie stały się dla mnie zrozumiałe ( наконец-то стали мне понятными ). Oszołomiona zgrozą ( охваченная негодованием ), ucieszyłam się ( я обрадовалась ), że Anita przejawia jednak ( что Анита все-таки проявляла ) jakieś ludzkie cechy ( какие-то человеческие черты ). Nikogo innego nie chciała skrzywdzić ( никому другому она не хотела причинить вреда ) … Bez oporów ( без сопротивления ) odpowiadała na moje zachłanne pytania ( она отвечала на мои ненасытные вопросы ), oświadczyła ( заявила ), że o wiadomościach Edka nic nie wie ( что о сообщениях Эдека она ничего не знает ) i sama się dziwi ( и сама удивляется ), po czym kazała mi przeprosić Alicję ( после чего просила меня передать Алиции извинения ) za nastawanie na jej życie ( за покушение на ее жизнь ).

— A w ogóle to sama rozumiesz ( а вообще, ты ведь сама понимаешь ), że ja jestem wariatka ( что я сумасшедшая ) — powiedziała w końcu stanowczo ( решительно сказала она в завершение ). — Zapewniam cię ( уверяю тебя ), że zdrowe zmysły straciłam na zawsze ( что здоровые чувства = рассудок я потеряла навсегда ) i żadna ludzka siła ( и никакая человеческая сила ) mnie nie wyleczy ( меня не вылечит ). Nic mi nie zrobią ( ничего мне не сделают ) …

Dziwne niedołęstwo mordercy i nadmiar szczęśliwych przypadków wreszcie stały się dla mnie zrozumiałe. Oszołomiona zgrozą, ucieszyłam się, że Anita przejawia jednak jakieś ludzkie cechy. Nikogo innego nie chciała skrzywdzić… Bez oporów odpowiadała na moje zachłanne pytania, oświadczyła, że o wiadomościach Edka nic nie wie i sama się dziwi, po czym kazała mi przeprosić Alicję za nastawanie na jej życie.

— A w ogóle to sama rozumiesz, że ja jestem wariatka — powiedziała w końcu stanowczo. — Zapewniam cię, że zdrowe zmysły straciłam na zawsze i żadna ludzka siła mnie nie wyleczy. Nic mi nie zrobią…

Owszem, to miało sens ( конечно, это имело смысл ). Duński wymiar sprawiedliwości ( датское правосудие; wymiar — измерение, размер ) wychodzi z założenia ( исходит из предпосылки ), że każdy zbrodniarz jest szmyrgnięty ( что каждый преступник ненормальный ), i znacznie chętniej kieruje na leczenie ( и гораздо охотнее отправляет его на лечение ) niż zamyka w więzieniu ( нежели сажает в тюрьму; zamykać — закрывать ). Sama byłabym skłonna mniemać ( я и сама была бы склонна полагать ), że ona jest chora psychicznie ( что она психически больна ), gdyby nie ta bezbłędnie wybrana linia obrony ( если бы не эта безошибочно выбранная линия обороны ).

Anita zamyśliła się na chwilę ( Анита задумалась на мгновение ), westchnęła jeszcze raz i dodała ( вздохнула еще раз и добавила ):

— Ale życie mam jednak zmarnowane ( но моя жизнь все-таки погублена ) … Słuchaj ( слушай ), zrób mi przyjemność ( сделай мне приятное = услугу ). Powiedz mi ( скажи мне ), gdzie ona to trzymała ( где она это держала = хранила )?

Owszem, to miało sens. Duński wymiar sprawiedliwości wychodzi z założenia, że każdy zbrodniarz jest szmyrgnięty, i znacznie chętniej kieruje na leczenie niż zamyka w więzieniu. Sama byłabym skłonna mniemać, że ona jest chora psychicznie, gdyby nie ta bezbłędnie wybrana linia obrony.

Anita zamyśliła się na chwilę, westchnęła jeszcze raz i dodała:

— Ale życie mam jednak zmarnowane… Słuchaj, zrób mi przyjemność. Powiedz mi, gdzie ona to trzymała?

— W pralni ( в прачечной ), na placu Świętej Anny ( на площади Святой Анны ) — odparłam ( ответила я ), wytrącona z równowagi ( выбитая из равновесия ) rozważaniem jej cech umysłu i charakteru ( рассуждениями о чертах ее ума и характера ). — W ogóle nie wiedziała ( она вообще не знала ), że to ma ( что она это имеет = у нее это есть ), i gdyby nie Herbert ( и если бы не Герберт ) … i nie remont poddasza ( и не ремонт мансарды ), i nie skrupulatność naszych byłych dobroczyńców ( и не щепетильность наших бывших добродетелей ). Słuchaj ( слушай ), a pani Hansen ( а пани Хансен )? Chciałaś ją zabić dlatego ( ты хотела ее убить потому ), że cię poznała ( что она тебя узнала )?

— Zgłupiałaś chyba ( обалдела ты, что ли ), po cóż miałabym zabijać niewinną staruszkę ( зачем мне было убивать невинную старушку )? Wcale mnie nie poznała ( вовсе она меня не узнала ), ale pchała się do pokoju ( но она ломилась в комнату ) i poznałaby za pięć minut ( и узнала бы через пять минут ). Musiałam temu jakoś zapobiec, prawda ( я должна было как-то это предотвратить, правда )? Gdybym wiedziała ( если бы я знала ), że to jest na placu Świętej Anny ( что это на площади Святой Анны ) …! Ta Alicja jest jednak naprawdę nieobliczalna ( эта Алиция все-таки, на самом деле, непредсказуема )!…

— W pralni, na placu Świętej Anny — odparłam, wytrącona z równowagi rozważaniem jej cech umysłu i charakteru. — W ogóle nie wiedziała, że to ma, i gdyby nie Herbert… i nie remont poddasza, i nie skrupulatność naszych byłych dobroczyńców. Słuchaj, a pani Hansen? Chciałaś ją zabić dlatego, że cię poznała?

— Zgłupiałaś chyba, po cóż miałabym zabijać niewinną staruszkę? Wcale mnie nie poznała, ale pchała się do pokoju i poznałaby za pięć minut. Musiałam temu jakoś zapobiec, prawda? Gdybym wiedziała, że to jest na placu Świętej Anny…! Ta Alicja jest jednak naprawdę nieobliczalna!…