СтаВл Зосимов Премудрословски - Луд детектив. Смешен детектив

– Што е тоа? праша Клоп.

– Wooh, apchi, оваа shnir истата коноп триеше во ѓубре, па дури и ја потпиша бабата Key. – Арутун се потпре на џебот со лактот.

– Да?! – изненади Клоп. – И што, таа исто така трие?

– Да, дури и како, таа испушти таков ѓубре, – и извади топчест хаш-топче од џебот.

– Дали е тоа сите хаш? – Ја продолжи раката и ја зеде топката. Го сврте во лицето, душкаше, го фрли. – Петнаесет години ќе се повлече. Конфискува Па, што велиш, дедо?

– Тој лаже. – старецот преполн на подот. – не е моја работа.

– И чиј? апчи.

– Твое, тоа е тој.. и виси на нас, а Клаудија и јас само се заебавме во грмушките. Во принцип, овој коњ срање.

– Што? – експлодираше Интерсефалопат. – Интересно е што направи коњот во ѓубрето, ископана трева, што не расте таму? Или опрема? И коноп јадеше, животот се загреваше, сопственикот – шмак, па реши да заборави. И тогаш тоа е нетрпеливо.

– Не, се сетив. Минуваше некој овчар. Собра торба или ја триеше и си замина. И што? Популарен е, без безбедност, но нема пари за размавта. И затоа сакам да заборавам. Па паднал овчарот.

– Ебате, велите? – Бубачката се искачи на стол. – Не е тешко да се провери во клиниката наутро.

«Кого го слушате, шеф, апчи», се насмевна Харутун. – Беше вака: баба Клава е гола, сите намачкани со вазелин, ти, зашто не можеше да ја размачка? Трчав околу ѓубрето, се изгубив од грмушките од коноп.

– работи? – извика старецот.

– На почетокот и «покажавте, но сте миризливи, а таа е сè уште жена, иако стара. И во грмушките не заебавте, а ја исцедивте блажената прашина што залепи со нож од нејзиното тело, лепејќи ја во топка. И го фрливте ножот таму и наутро ќе ги најдеме и вашите отпечатоци од прсти на неа, а на убодот со ножот – гаш, односно допир.

Старецот тивко лежеше и погледна во изненадување. На крајот на краиштата, сè беше како што сугерираше верзијата на Харутун?!

– И како таа сè уште не ја задева ногата, стара будала. На крајот на краиштата, сите селски срами биле од времето на бувови.

– рече Vo! – Крвавецот стана горд на своите подредени. – и од каде го пресметавте ова, колега?

– Тој, го видов сам, сакав да го симнам од мобилниот, но батеријата беше мртва.

– Извини. – воздивна Клоп.

– Што точно? Апчи. праша Клоп.

– Штета е што батеријата е мртва. – Јас ги исфрлив солзите од столот и се прошетав низ собата. – Не морам да ги придвижувам мозоците.

– Да, целата оваа глупост, шеф. Срамот е вовлечен во коњ, и ако не, јас не сум фатен со црвени раце и сè тука е само обид за кварталниот извештај за наградата. – заклучи старецот и почна да станува.

– Седнете, апчи, копиле! – го затресе стариот Харутун. – што да правиме, Патрон?

– Ова е злоупотреба на овластувањето! – старецот беше огорчен.

– И ти молчиш! Ортила лаеше. – Експертот ќе се покаже. Вие сте виновни, и ако сакате да одите во зоната, ќе седнете до утрото кога ќе пристигне стручната лабораторија. Или, ви доделувам сто часови работа во домаќинството. упориште на дворот.

– Еве каде? – го праша старецот во шорцеви кои лежат на подот од кујната.

– Стани и ослободете го, приведен. Харутун ќе ви објасни сè на патот. Да, Харутун, скоро заборавив: земете чисто искрено признание од него во случај да не се појавивте на работа, најдете нож, само не го допирајте со рацете, завиткајте го во торба. А ти, стар, ако славно ќе проработиш, ќе чиниш само центар на свињата.

– Во, сепак? – старецот беше огорчен. – Каде ќе го добијам?

– Замолчи, апчи, кога шефот ќе донесе пресуда.

– Ах, патем, можете да го исечете. Оди, утре во шест часот започнува рударството. Да, и земи четка за заби со себе, и ќе ти најдам сад. Погледнете, ќе јадете со кучето пак. Ако Полкан дозволи. Sleepе спиете во бањата.

– И дали може да биде последниот збор? праша дедо.

– Оди напред!

– А кој ќе командува?

– Само јас. Продолжи И не заборавајте за свињата…

Анкефалопат го одведе старецот до излезот од упориштето и одеше брзо кон шефот.

– Што, ќе бидеме? апчи!

– Што? Дали сте колега, наркоман?

– Не, што си ти. Но, мислев дека, апчи, потребно е да се спроведе испитување?! И веднаш.. И тогаш … – Харутун се двоумеше.

– И тогаш што? Кисело? – испитувајќи го башот од сите страни, праша Отилла.

– Не. Но, експертиза. На крајот на краиштата, пресудата е веќе донесена?!

– Од кого? Судијата?

– Не, апчи, од вас, и имате право на предистражна пресуда за особено мали престапи, особено пред спиење само…

– Па, ајде, но само заради работен заклучок.

Тепале цигара и седнале да пушат.

Утрото се приближуваше и тие седеа на масата и расудуваа како Холмс и Вотсон, уште повеќе, бидејќи Холмс пушеше опиум и тоа не го спречи да прави заклучоци. Но, Вотсон само пиеше виски, цреша, фрли пократко, како Лестрад, и заради тоа тие беа тапи и беа пресечени под Шерлок. Алкохолот го замаглува умот, така што Владата на светот дозволува, смрзна и забранува никнување на Земјата. Но будалата воопшто не треба да јаде ништо. Тој е затоа што е будала и не знае никаква мерка. Но, и двајцата беа несогласувачи и за ова тие се расправаа така.

– Кампања овде во селото, некој засади Чуи коноп и го разгали селото. – Почна креветчето.

– Но, кој? апчи, идо или старец? – продолжи Харутун.

– Или можеби трета страна? И овие можат да бидат само сведоци на тоа што се случило и решиле да продолжат, откако се обиделе.

– жаба, апчи.

– Што, жаба?

– Името на старецот, апчи, – жаба.

– жаба? Ех Нека има жаба… Бела жаба во чест на бел лебед.

– Што? апчи.

– Не, ништо. Па, што, оди!.. Но, не. Чекај… Ајде, јадеј го заедно?!

Харутун ги отвори очите и малку го изненади јазикот, изненадено.

– НЕ против? – праша тој, кривогледувајќи ги очите кон Отил. – не јадевте цел ден и ноќ според плановите на зависниците возени?

– Да, апчи, точно. – плескајќи со рацете, Харутун нагло се крена и седна на друго столче.

– Што седна? – Отила возеше.

– Што, што.. јас, и што сум јас? – Тепачката се замеша и румени.

– Оди, земи го: има супа, има лажици, чинии, фрижидер, – креветата постелка почна да укажува со рацете, претставувајќи ја кујната. -… има готвач. Па, знаете… Се претвори сериозен бизнис.

– Што? За анаша? – гуши супа низ супата, воздивна Харутун.

– Само не кивање. Исцедете го и немојте да го расипувате апетитот.

Харутун ги следеше советите на готвачот и го внесе во себе.

– Неопходно е да се воспостави надзор над ник и да се фатат сите зависници од дрога.

– Само, апчи, ќе ја поминеме работата во заедницата ден во селото.

– Точно! И маршалот ќе ги покрие сите наши трошоци. И да се опишат и уништат сите лекови…

– И, тогаш ќе го уништиме овој прекар.

– Дали е ова легално? Апчи

– Што?

– Па, за свињата, апчи.

– Вие се навредите, сето ова ќе биде вклучено во извештајот, како бонус на службеното куче Полкан, за фаќање на Идот и жаба.