СтаВл Зосимов Премудрословски - Луд детектив. Смешен детектив
- Название:Луд детектив. Смешен детектив
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:неизвестен
- ISBN:9785449806055
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
СтаВл Зосимов Премудрословски - Луд детектив. Смешен детектив краткое содержание
Луд детектив. Смешен детектив - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
Инсефалопат ја мавташе главата во согласност и одеше неволно кон детенцето и крцкаво ја стави раката кон носот. Ги шмркав пареата што испаруваше од дланката на мојата рака и го тресев врвот на носот, потоа мостот на носот, а потоа со инерција бранот минуваше до вратот, челото и усните и беше јасно како тој го проголта сето тоа. Шапката и прстите на дланката на Идот нагло се стегнаа, припишувајќи го многу долгиот нос на Арутун и го привлекоа кон него.
Харутун ја фати тупаницата со двете раце, го избриша лицето и се обиде да го искине од носот, но детето претходно ги опушти прстите и нагло го отстрани. Инсефалопат ја шутна главата кон газот и за малку ќе падна на газот. Тој се опорави и му даде шлаканица на Идот. Тој, кој примил такво нешто повеќе од еднаш, избегнал и Харутун, промашил, проследен со рака инерција и паднал во цветно легло.
– Па, смрдее ли? го праша Клоп и му ја предаде малечката рака на колегата за да може да стане.
– Мдаа, апчи. – Арутун стана сам, отфрлајќи ги понудите на Клоп.
– Што е «Мдаа»?
– Јас не излегов, Апчи, – пелтечејќи и држејќи се за носот, помина Харутун.
– Дали ги проверивте неговите документи?
– Да, ова е посетител, апчи, од Казахстан, каде има чијка.
– Каков мирис?
– Па, апчи, Чуискаја долина, коноп расте таму.
– И што дојде овде? – праша Идота Клоп.
– И што дојдовте овде? – одговори на Идот.
– Дали сте ситост? Јас сум роден овде.
– Не личи како да дојде овде? – Покачи прст на Интерсефалопатија Патзан.
– И во челото? apchi.– го затресе носот и ги распрсна слоновите во кавкаскиот Харутун.
– прашав, Што дојде овде?
– Родаки се пресели. Ниту јас не живеев лошо. – досаден тинејџер.
– А што, не можете да ја заборавите Анаша? Брзаат?
– Не разбирам што мислиш? Велам, срање и го избриша газот со дланката…
– А, што си толку вулгарен? Не Кентс, сите исти со тебе, и крајниот рок… Десет сјае.. Че не се смееш?
– Барем апчи. – додаде Харутун. – Плус – отпор кон властите.
Детето се зацрвене.
– А, што, во Казахстан, тие не бараат анаша? – Отила го смени тонот.
– Па, како, впрочем, тие го засадуваат, – Идот го триеше носот. – Но, работев легално.
– Што е легално? апчи. – изненаден Харутун.
– Коноп собрани? Ај! – Отила повторно го удри истиот прст со чекан.
– Како е? Нешто вие, апчи, вие возите глупости, Шмак. – Арутун погоди.
– Каде го фативте? – бубачки Клоп. – далеку од тука?
– Не, низ куќата, во ѓубре. Апчи, и што е најважно, расте таму рамномерно, како во градина.. Си засадил, апчи, куче?
– Чекај, Харутун,.. ајде овде сиуди? – нареди Клоп.
Идот неволно се приближуваше.
– Седнете. Отила ја посочи блиската корпа и ја преврте, но беше без дно. Идот седна.
– Раширете ги рацете кон мене, дланките надолу… Еве. Сега, Харутун, донесе го весникот.
– Од каде? апчи.
– Прашај ја сопругата..
– Пизјуња, дај ми весник! апчи.
– Кој? Pisyunya?
– Апчи, Апчи, Апчи … – Харутун се претвори во црвена боја
Идот се исчука.
– На што се смеете? – Отила се сврте кон тремот. «Изолда, донесеј ја хартијата овде!»
– Однесете го сами! Не порасна маќеа! Изолда клечеше.
– Оди, земи го. – со низок глас испрати корпорацијата Клоп. Харутун го донесе весникот за половина час, Отила веќе успеа да усогласи сто нокти.
– Што ебам си отиде за смрт? Ајде овде.
Отила го зеде весникот и го шири на наковална.
– Три. – нареди бубачка
– Четири. – Идота одговори во зачуденост.
– Што, четири?
– Па, три – четири – пет…
– Дали ме шегуваш? плукаат во рацете и три, три до дупки. Избришете ги сите свои срања од вашите раце.
– Зошто?
– Дали сакате да го демонстрирате ова во лабораторијата на полициското одделение?
– Не.
– Потоа три тука и брзо.
Детето брзо триеше топка со грашок и му ја предаде на Клоп.
– Во? Леле! – изненади Клоп.
– Веднаш почувствував, апчи, рака на професионалец.
Грашок од Отила завиткан во злато од цигара под парче хартија нагоре. И запали запалка. Хартијата гореше и сушеше грашокот. Отила се расплетува и тресна грашок со чекан. Се олабави со цигарата испуштена од цигарата и се поврати. Запечатена и завршена на крајот. Јас ставам изопачено парче картон од под полето за совпаѓање во филтерот. И со јазикот го навлажнуваше врвот на цигарата и ја запали. Ambамбата се сруши и повлекувањето директно го цицаше во белите дробови на пределот и се сети на Африка. Неговите отворени простори и џунглата. Танцувајќи се таму под тоа, што папуаските смрдеа од устата. Оливие од мозоците на црнец од соседното племе, кое дојде за сол. Прв секс со хипо и многу повеќе. На крајот, тој, удирајќи како меур, го држеше здивот, постепено пуштајќи го крилестиот чад на џин во налетите. Неговата крв беше збогатена со весел кислород и се чувствуваше како да леташе во нулта гравитација. Сè околу беше светло и зуеше. Детството на Отила дојде и сè околу тоа почна да се радува. Кучето се искачи од штандот и, гледајќи го глупавиот поглед на сопственикот, танцуваше и ја мачкаше опашката.
– Ништо не се срамиш?! – Тој не го изговори гласот, и ја предаде цигарата на Интерсефалопат. – Harарун, држете се. Како експерт, најдете ја разликата помеѓу срамот и шалот.
– И никогаш не сум пушел. Апчи. Не знам како.
– Како цигара, само не пуштајте го чадот. Јас велам, не ставајте го целосно во устата, оставете празнина за снабдување на воздух во белите дробови и влечете, влечете и не пуштајте. Повлечете го и почувствувајте го внатре во вас.
Харутун полека одеше и го собра џебот. Пушеше, како што нареди шефот. После еден момент, тој се претвори во зеленчук и невеста како мисирка.
– Дај му на детето. – Отила го заборави и му нареди на Харутун. – Дајте ја шегата пред затворот … – после половина час Отила продолжи – Арутун, али. Што земате?
– Ах? Дај.. – старецот се мавташе и му падна на памет. Тој стигна со цигара. Идот го зеде џебот, се надуеше и го предаде низ околината. Тој го започна вториот круг, а наскоро Инсифалопатот заврши од петицата.
– Па, што? – пушти го од Bedbug. – пуши? Што пушиш, дете?
– Беломор. – Добив пакет Идот и зедов секоја цигара и јас. Оддржана. Зедоа и пушеа.
– Па, кажи ми како легално косевте коноп? – Почна креветчето.
– Ех, дали можете на почетокот да ми кажете како апчи легално ја засадивте? – додаде Харутун.
– Како, хех. – закачен на Идот. – на тракторот.
– Што прогонувате, салага? – беснееше Харутун. – На трактор, гребе. Седнете, копиле! За живот!!!
– Да, седнете, вие, инаку стоите како кука. Таму, седи на тремот. – предложи Корпорална бубачка.
– Накратко, шегата беше во пракса. – почетокот на Идот.
– А, кој учеше? праша Клоп.
– Да, за возач на трактор-генералист. Па, тие испратија до плановите, коноп да се исчисти за јажиња. Зашиена е церада за вашиот УАЗ од јажиња од коноп.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: