СтаВл Зосимов Премудрословски - ДАР РӮЗ. Ҳақиқати хандаовар

– Скандал. – фикр мекард Мадам Тумор ва ба тоза кардани гирду атроф идома дод. Баҳсу мунозира сару садоҳо аллакай садо медоданд, вақте ногаҳон хонум гиря кард, то бо овози баланд садо дод. Мадам Тумор чашмонашро боло бардошт ва дид, ки ин мард бо ғурури баланд як занро ба рухсораи ӯ мезанад. Роҳгузарон аҳамият намедиҳанд, аммо дуздии сӯзондаи тухм ва мурғ дар гузашта, ба андозаи махсусан калон, аз ҷониби роҳбарияти хоҷагии парранда ба ду тухме, ки бо дархости боркаш-ҳамхизматаш гирифта шудааст, илова карда шудааст, ки онро камераи амниятии ин корхона сабт кардааст. Ман ба ин тоб оварда натавонистам ва бо як ҷорӯбро аз сари роҳ роҳ кардам. Мошинҳо дар ҳайрат монданд, ба ӯ гӯё девона шуда буд. Вай ба мошинҳои ҳимоякунандаи хориҷӣ аҳамият надода, ба тарафи пиёдагард давид ва мисли қитъае аз осмон ба деҳқон давид ва ӯро бо чеҳра бо ҷорӯб, ки аз он саг саг дар атрофи он парвоз мекард, ба рӯи деҳқон зад. Он зан чашмонашро ба нобоварӣ афканд ва даҳони худро бо дастҳо пӯшида, бо ғазаб хандид. Ногаҳон аз куҷо онро гиред. Ногаҳон, аз ҷои дигар се полис пайдо шуд ва фавран ба хонум Тумор кашиданро сар карданд. Ин дод зад:

– Ин сарбаландӣ, латукӯб кунед!!

– Ором шавед, ором шавед! – хушхолона сержант милиса пурсид. – Ҳеҷ касро касе латукӯб накардааст. Ба он ҷо нигоҳ кунед. – Дар масофа шумо камераи филм ва як ҳайати кормандони филмро дида метавонед.

– Ин филм аз ҷониби як детективи детективи блокбастер ба навор гирифта шудааст! – илова кард мисси дуюм.

– Вай вай!!! – айбдор кард сеюм. – Ва бардурӯғ ҷанҷол! Ху ху ху!!! Ва мубориза!

Шиша нишаста, чизеро ғазаб кард, ба рассомон чашм пӯшид, сипас ба полис нигоҳ кард, як шӯраро гирифт ва дар кӯчаи Фурштатская беақл шуд.

Ва дар ин вақт дар кэмпитка, ки ширкати гоп қаблан решакан карда буд ва ҳоло тозакунандаҳо аз овезон бедор шуданд, диданд, ки яке аз захираҳо нопадид шуд ё нопадид шуд, пойҳо калон шуда гурехтанд, ба омода кардани нақшаи ошкор кардани дузд ё пойҳои ӯ шурӯъ карданд. Онҳо шишаҳои аз охири ҳафтаи гузашта додашударо ба даст оварданд, ки он «Сноубокки» -ро ҷобаҷо кард ва бо об аз ҳоҷатхона об дод, бинобар набудани лӯла, дар таъмири қубур, онҳо оҳиста нӯшиданд, хӯрдани пасмондаи хӯрокхӯрдаи дирӯз аз контейнери ахлот овардашуда. даъват – халиҷе ва хеле турши.

Нисфирӯзӣ наздик буд. Мадам Тумор суруди духтари маҳкумкардаи худро шӯронида, ба дасти Кандяка баргашт, дар як даст асбобу таҷҳизот ва дар дасти дигар халтае бо банкаҳои алюминийи пиво ва шишаҳо буданд. Бе фикр ва ё гумон кардани чизе, вай дарро кушод ва ба қандия қадам гузошт, ба тақдири ӯ рӯ ба рӯ шуд…

Дар ибтидо вай бо чеҳраи паҳлавонона вохӯрд.

– Хуб, чӣ? – Дар аввал консерти даҳшатнок, як бевазани сиёҳ, ки дар гузашта се шавҳари худро куштааст, аз нишастан дар минтақаи қотилони 15-сола ва Кампучия ном дошт ва аз миллаташ – Қалмақ бе дандонҳои пеш.

– Чӣ? – каме тарсид ва ҳайрон шуд, пурсид Мадам Тумор ва рӯйхатро ба ҷои худ гузошт.

– Чӣ, чӣ? – илова кард боз ҳам қавитар бо лақаби худ – Баламут бо шакли сил. – Дар хари хари, на гарм??

– Ман, сабаби сар задани бархӯрдро тахмин задаам, гуфт Мадам Тумор. – Ҳудудро тоза кардам.

– Ва чӣ гуна? – пурсид аломати сеюми ин драмаи комикс, ки номи лақаби Фрер – Фокс.

– Ҳама чиз тоза аст?! гуфт вай.

– Ва мо фахмидем! – Кампучия аккос зад. – Ин кори шумо нест, онро аз ҷониби шумо гирифта намешавад, шумо онро дар сатил омехта накардед, аммо, ҷосус??

Ва мо рафтем: дар аввал вай сахт лату кӯб карда, ба пойҳо ва мушт мезад. Пас аз вуруд ба объектҳо рафтанд: се термометр, ки дар шиками даҳони ӯ шикастаанд, ду зарба бо дашти балта ба духтарчаи хурдсол, захмҳои сахт бо бархоста аз шишаи шикаста аз чашм ва рухсора, ҳафт захми корд дар бадан бо корд, шикастани шишаҳои пиво, ки ӯро бо гурз андохта шуда буданд, сар карда дар ҷойҳои нопоки наздикӣ. Ва ҳангоми идоракунии суруди «барфпӯше» ва нӯшидан. Дар ниҳоят, пас аз ғарқшавӣ ҷасади беҷон ба халиҷ кашида шуд, аммо як ҳамсоя вохӯрд ва пинҳонӣ полис ва ёрии таъҷилиро даъват кард.

То саҳар онҳо сабаби ғоратгариро бо муштҳояшон пурсиданд ва субҳи имрӯз ба боздоштгоҳи муваққатӣ бурданд ва Мадам Туморро табибон берун карданд. Ҳоло ӯ дар атрофи метрои Чернышевский қадам мезанад, виҷдон мезанад, бо худоҳо гап мезанад ва бисёр менӯшад. Ҷасоратҳо ба дӯстони дарвозабони сахт табдил ёфт. Ва дар дигар кэмейкаи дигар, дар маҷмӯъ, барои таҷовузи беҷони зани модари хонагӣ, писарони ӯ шустагаронро бо болға ва корд ҷазо додаанд, то ки онҳо яке аз чашмҳоро бубинанд ва дигарашро ба парҳо гузоранд, боқимондаҳо бо зарбаҳои болғ ба сар халос шуданд. Ва ин дар арафаи Соли нав рух дод, аммо ин суруди дигари Садом ва Ғомор аст…

Дар ин бомбгузори бад, хонае барои бехонумонҳо дар соҳили Синопская 26, бо номи РБОО «Ночлежка», на танҳо ҷинояткорон, токенҳо, чукчиҳо ва се украинҳо, яъне сокинони вилояти Донетск буданд. Қисми боқимондаи украинҳо фашистҳои Бандера мебошанд, аммо дар он ҷо ду роҳибони Калисои Православӣ зиндагӣ мекарданд, ки аллакай аз имон ба Худо хаста буданд ва онҳо қарор доданд, ки танаффуси тобистонаро аз хӯроки нисфирӯзии худ итоат ва манъ кардани баъзе васвасаҳои ҷаҳонӣ бигиранд, албатта, зиёфати асосии издивоҷ, дода бо тонна. Албатта, онҳо шабона пинҳонӣ аз дигарон шабҳо ангушти худро ба гӯши якдигар меоварданд ва аз афташ, ба онҳо лозим набуд, ки ин хӯроки шомро бинанд, ки дар баъзе ҷойҳои узвҳои бадан, дар майнаи шикам қарор надоранд. Онҳо аз дайраи Александр Невский Лавра, шаҳри Санкт-Петербург фирор карда, дидаву дониста ҳама қонунҳои қонуниро фаромӯш карданд ва ба беқонунии ҷаҳонӣ итоат карданд: онҳо тамоку кашиданд, дашном доданд, савганд ёд карданд ва билохира пас аз хоб рафтан ба назди Парвардигорашон тавба карданд. Албатта онҳо фаҳмида метавонистанд, зеро Падари Серафим аллакай бист сол мукаддам буд, аз қадимулайём дар даврони Шӯравӣ ва ҳатто дар минтақа нишаста, барои ҷинояткорон, эътиқоди мазҳабӣ дошт. Ва падари Фион, дар майдони муқаддас камтар аз дувоздаҳ сол хизмат кардааст, аммо танҳо ба наздикӣ ин тонусро аз ин монахи исрофкор Серафим, аз Леврини Печерски Киев, ки дар он ҷо дар шӯрои нав шинонда шуда буд, гирифт ва дар атрофи дайрҳову калисоҳо саргардон шуд. Тавре Серафим борҳо гуфтааст, ки ҷони ӯ кайҳо боз дар осмон буд, аммо ҷисм ҳоло ором намешавад ва намемирад. Ва ӯ ҳар бегоҳ ин соатро интизор буд ва пеш аз хоб дуо гуфт. Худои онҳо аз афташ инчунин медонист, ки онҳо оҳан нестанд, зеро онҳо зиёфати асосии издивоҷро парастиш мекарданд, онро сар накарданд ва умуман ба занҳо ба маҳрамона аҳамият намедоданд. Ва пулҳои онҳо бе меҳнат сарф шуданд ва ҳангоми омадани онҳо нопадид шуданд.

Дар Ночлежка онҳо фавран дӯстони бардурӯғ пайдо карданд, шарикони нӯшокӣ карданд ва обидон тавассути асирӣ ба баъзе паразитҳои паразитӣ, ки маъюбон ва пирони қишри худро ғулом карданд, инчунин афроди бечораро бо онҳо баробар карда шуданд, риштаи ҳаррӯзаи онҳо. Аммо роҳибон тадриҷан ин озодиро аз ҷониби худ нодида гирифтанд ва қарор доданд, ки доираи тамос ва ҷои истироҳатро иваз кунанд, ба ман муроҷиат кунанд ва шабро дар таҳхонаи хобгоҳи Семинари Александр Невский Лавра, ки Алексашка Невзоров як маротиба таҳсил карда буд, гузаронанд. Ман ҳанӯз малака ва таҷрибаи мубориза дар кӯчаҳоро гум накарда будам ва дар байни дуздҳо аз мақоми махсус бархурдор будам. Онҳо маро бе бурҷ даъват карданд ва баъзан ҷуръат намекарданд, ки баҳс кунанд. Хулоса, бо ман тамос нагирифтанд ва ман пас аз гӯш кардани Серафим ва Фиона, ки дар бораи қудрати ман дар ҳақиқат медонистанд, на бо овозаҳо, дар бораи муошират ва даромад, боақлона розӣ шудам. Хати поён ин буд, ки ман як намуди ҳамёни амният будам. Онҳо, дар танга либос пӯшида, ба ягон мағоза даромаданд ва пешниҳод карданд, ки дар бораи саломатии хешовандонашон як рӯз пеш гӯянд, ба баъзе ғорҳои Псков рафтанд. Як ном боз ба миқдори бист рубл арзиш дошт. Пул ба ман интиқол дода шуд ва квитансияҳои дар Собори Қазон буда дар зери дуои онҳо сӯзонда мешуданд. Ман, баръакси онҳо, дар либоси шаҳрвандӣ будам, аммо бо риш. Ин кор дар ҳолате сурат гирифт, ки агар полис ба мо ҳуҷум кунад, ман ба мисли чапи онҳо хоҳам шуд ва дар ҳузури онҳо диноре надоранд. Ва ҳама чиз ба таври комил рафт. Рӯзе, ки мо «буридаем», яъне мо ҳамагӣ якуним ҳазор рубл гирифтем ва пас аз кор мо дар майдонҳо мерафтем, ки дар он сад грамм рехта, ба намуди зоҳирии хук маст шуда будем. Ва онҳо ба ҳуҷраҳои худ, хобгоҳи семинарӣ дар назди Александр Невский Лавра мерафтанд, ки рӯзе серғизо ва маст буд, хушбахт ва хаста буд, аммо аз роҳ гузаштан ба хона ҳам хатарнок ва ҳам душвор буд. Бо роҳҳои гуногун бедор шуд, ки ин дар маркази детоксинг рух дод. Ва боз дар он ҷо, ки мо аллакай маст ҳастем ба идораи полис бурда мешавад. Фиона тамоман бесарусомон аст. Вай лоғар, хеле меҳрубон, хуб хонда ва соддалавҳ буд. Ифодаи чеҳраи ӯ, алахусус маст, ба чеҳраи гӯсфанди кунди чашмҳои нозук буд. Сераф, баръакс, лоғар ва фарбеҳ мисли хук, хасис ва маккор буд. Ӯро доимо дар назди луоб, дар ҷое ки героин, кокаин ва алафҳои бегона пинҳон буданд, бояд ҷустуҷӯ мекарданд. Дуруст аст, ки падари Фиона ба анус баромад, вай инчунин ташаббускори ҷустуҷӯи ҳама дар навбати худ буд, албатта, ғайр аз ман, зеро ман пул доштам ва ман метавонистам онро дар нишеб ё ҷигар бурам, барои эътимод ва имон ба суханони ман, то онҳо ҳамеша ба мушаххасоти ман боварӣ доштанд. Пас аз он ки кашфи банкнотҳо падари Серафим тавба кард ва бахшиш пурсид, ба зону зону зада, ба ҳайрат афтод, ки онҳо ба куҷо меғунҷанд ва бо ғусса мехӯранд: