СтаВл Зосимов Премудрословски - Детективи девона. Детективи хандовар

– Аммо бидонед, духтур дасти ӯро ба чек дароз кард. – Омезиши хун, ин як чизи хатарнок аст. Дар ҳаштоду нӯҳ ҳолат, ҳомила метавонад хеле нодуруст ба назар расад.

– Чӣ хел?

– Фурсат таваллуд кардан мумкин аст.

– Кӣ??? – Ба паҳлӯи Бедбуг афтид ва ба сӯи ҳамсӯҳбатон давид.

Чӣ шуд? Маълум мешавад, ки Изя ва Сара ҳамзамон калонсол шуданд. Аммо ҳаёт ҳаёт аст.

Оттила рӯзи дигар ба он тоқат кард, зеро ки ӯ писари каннибал аст. Пас чӣ?

…Ногаҳон як таркиши тези дари дафтари базавӣ ба вуқӯъ омад ва Оттила дурахшон шуд.

– Боз дарро ба дастгирии қулф накунед. – Бедбуг хашмгин шуд.

Дар он нисфи казармаҳо садои Арутун маҷбуран касеро кашола карда буд.

– Харутун касеро боз кашид. клапон ба худаш гуфт ва ба соаташ нигарист. – Оҳ, йо-майо! Аллакай се шаб?!

Ҳарутун дар назди дари ошхона пайдо шуд ва фарёд зад:

– Дар! Ман онро гирифтам! – ва ба мобайни пирамард, ки сию ҳашт солро дар минтақаҳо гузаронид, афтид. Ин аз зарбаҳо дар тамоми бадан маълум буд. Матоъҳояш мисли ҷома гарм шуда буданд ва аз ин рӯ вай танҳо дар зери либоси худ ва ҳатто дар зимистон роҳ мерафт. Марди пир бо лаззати латукӯб ях кард.

– Ин чист? пурсид Klop.

– Вой, апчи, ин ҳамон бангдона дар партов ғӯтонида шуд ва ҳатто Калиди набераро имзо кард. – Арутун бо ҷомаи худ ба ҷамба такя кард.

– Ҳа?! – ҳайрон шуд Клоп. – Ва он чӣ, вай ҳам ғорат мекунад?

– Бале, ҳатто чӣ тавр, вай чунин як зарбаро партофт, – ва билярд биллярди ҳэшро аз ҷайби худ кашид.

– Оё ин ҳама хэш аст? – Ӯ дасти худро дароз карда, тӯбро гирифт. Вай онро ба рӯи худ гардонд, бӯй кард, партофт. – Понздаҳ сол кашад. Мусодира. Хуб, шумо чӣ мегӯед, бобо?

– Ӯ дурӯғ мегӯяд. – пирамард ба замин афтид. – ин чизи ман нест.

– Ва кист? apchi.

– Аз они шумо, ин ӯ.. ва ба мо овезон аст, ва Клаудия ва ман танҳо дар бех шино кардем. Умуман, ин асп шитофт.

– Чӣ? – паридан Интсефалопат. – Ҷолиб он аст, ки асп дар партовгоҳ чӣ гуна кор кард, алаф канда шуд, ки дар он ҷо сабзиш намедиҳад? Ё фишанги? Ва бангдона хӯрок мехӯрд, зиндагӣ буғӣ мекард, соҳиби – schmuck, бинобар ин ӯ қарор кард, ки фаромӯш кунад. Ва он гоҳ, ки бесаброна.

– Не, ман ба ёд овардам. Чӯпоне аз он ҷо мегузашт. Вай халтаеро бардошт ё онро ҷобаҷо кард ва рафт. Ва чӣ? Ин маъмул аст, бидуни амният, аммо барои swipes пул нест. Ва ман бояд фаромӯш кунам. Ҳамин тавр, чӯпон ба дарун даромад.

– Факат, шумо мегӯед? – Хатогӣ ба курсӣ нишаст. – Субҳ дар клиника тафтиш кардан душвор нест.

«Кӣ мешунавед, Boss, apchi», Харутун гиря кард. – Ин чунин буд: бибияш Клава бараҳна аст, ҳама бо вазни равған сӯзонда шудаанд, шумо, зеро ӯ қафо карда наметавонистед? Ман дар атрофи партовҳо гурехтам, дар бех ниҳоли бангдона гум шудам.

– Давида? – гиря кард пиразан.

– Дар ибтидо шумо ӯро ба ӯ нишон додед, аммо ту бӯйнок ҳастӣ ва ӯ ҳоло ҳам зани пир аст. Ва дар буттаҳо шумо шӯхӣ накардед ва шумо хокаи пурбаракатро, ки бо корд аз бадани вай часпонда буд, ба дӯши он часпонед. Ва шумо кордро ба он ҷо партофтед ва субҳи он мо ва изи ангуштони худро дар он мебинем ва дар дашти корд – гаш, яъне доп.

Пиразан оромона хобид ва дар ҳайрат монд. Охир, ҳамааш тавре ки версияи Харутун пешниҳод карда буд?!

– Ва чӣ гуна ӯ то ҳол пои худро наафтодааст, ҷоҳил пир. Дар поёни кор, тамоми кӯлҳои деҳа аз замонҳои пешини гулӯ буданд.

– Во гуфт! – Бедбуг аз итоаткоронаш ифтихор кард. – Ва шумо инро аз куҷо ҳисоб кардед, ҳамкор!

– Вай, ман онро худам дидам, ман мехостам онро аз мобилии худ бардорам, аммо батарея мурда буд.

– Бубахшед. – Клоп ғамгин кард.

– Чӣ маҳз? Апчи. пурсид Klop.

– Афсӯс, ки батарея мурдааст. – Ман ашкро аз курсии худ партофтам ва дар ҳуҷра гаштам. – Ман мағзи сари худро ҳаракат намекунам.

– Бале, ҳамаи ин сафсата, саркор. Shit аспсавор аст ва агар не, ман таслим намешавам ва ҳама чиз дар ин ҷо танҳо барои гузориши семоҳаи ҷоиза аст. – хулоса омад пир ва ба ҷояш сар кард.

– Нишаста, апчи, сартарош! – сиҳат кард Ҳорунун пир. – Мо чӣ кор кунем, Патрон?

– Ин суиистифода аз ваколат аст! – пирамард хашмгин шуд.

– Ва шумо хомӯшед! Оттила аккос зад. – Экспертиза нишон медиҳад. Шумо гунаҳкоред ва агар шумо мехоҳед ба минтақа равед, шумо то субҳи барвақт омадани лабораторияи экспертӣ нишастед. Ё, ман ба шумо сад соат кор дар хонавода таъин мекунам. саҳни ҳавлӣ.

– Ин дар куҷост? – пурсид пиразан дар кӯтоҳ, дар ошёнаи ошхона.

– Бархез ва онро ларзон, боздошт. Ҳарутун ҳама чизро дар роҳ шарҳ медиҳад. Бале, Ҳарутун, ман қариб фаромӯш кардам: Эътирофи содиқона аз ӯ бигиред, агар шумо ба кор ҳозир нашавед, корд ёбед, танҳо бо дастҳои худ нарасед ва ба халта печонед. Ва ту, эй пир, агар шарафмандона кор кунӣ, танҳо як сент кабати

– Дар, ҳол? – пирамард хашмгин шуд. – Ман инро аз куҷо мегирам?

– Хомӯш шавед, apchi, вақте Boss ҳукм мебарорад.

– Оҳ, бо ин роҳ, шумо онро бурида метавонед. Пагоҳ, пагоҳ соати шаши бегоҳ, истихроҷ сар мешавад. Бале, ва ҳамроҳи худ як дандон бигиред, ва ман як косаро меёбам. Инак, шумо дар навбати худ бо саг мехӯред. Агар Полкан иҷозат диҳад. Шумо дар ҳаммом хоб мекунед.

– Ва метавонад калимаи охирин бошад? пурсид бобо.

– Ба пеш!

– Ва кӣ фармон медиҳад?

– Танҳо ман. Гузаштан. Ва дар бораи лӯбиё фаромӯш накунед…

Анцефалопат пирамардро аз баромад ба қалъа бурд ва зуд ба Босс рафт.

– Чӣ, мо? апчи!

– Чӣ? Оё шумо ҳамкоред, нашъамандӣ?

– Не, шумо чӣ ҳастед. Аммо ман фикр кардам, ки, apchi, экспертиза кардан лозим аст?! Ва фавран.. Ва баъд … – Ҳарутун ҷуръат кард.

– Ва он гоҳ чӣ? Sour? – ташхиси саратонро аз ҳар тараф пурсид Отил.

– Не. Аммо экспертиза. Охир, ҳукм аллакай қабул шудааст?!

– Аз ҷониби кӣ? Довар?

– Не, афсӯс, аз ҷониби шумо ва шумо ҳақ доред, ки як ҳукми пеш аз судӣ оид ба ҳуқуқвайронкуниҳои хурд, хусусан пеш аз хоб танҳо…

– Хуб, биёед, аммо танҳо ба хотири хулосаи корӣ.

Онҳо як сигорро заданд ва ба дуд нишастанд.

Субҳи рӯз наздик мешуданд ва онҳо дар сари дастархон нишаста буданд ва ба монанди Холмс ва Ватсон мулоҳиза мекарданд, зеро Холмс тамоку мекашид ва ин ӯро аз хулосаҳои дедалӣ бозмедошт. Аммо Уотсон танҳо вискӣ, гелос менӯшид, ба мисли Лестрада кӯтоҳтар буд ва аз ин сабаб онҳо гунг буданд ва дар зери Шерлок буданд. Машруботи спиртӣ зеҳнро халалдор мекунад, аз ин рӯ ҳукумати олам ба пошидани олам дар рӯи замин иҷозат медиҳад, гирд ва манъ кунад. Аммо аҳмақ ҳеҷ гоҳ чизе хӯрдан лозим нест. Вай аз он сабаб аст, ки ӯ беақл аст ва ягон чизро намедонад. Аммо ҳардуи онҳо норозӣ буданд ва дар ин бора чунин гуфтанд.

– Маърака дар ин ҷо, дар деҳа, касе Чуй кандаро шинонд ва деҳаро оташ зад. – Бедбугро сар кард.

– Аммо кӣ? apchi, idot ё пир? – идома дод Харутун.

– Ё шояд шахси сеюм? Ва инҳо танҳо шоҳидони ҳодиса буда метавонанд ва кӯшиши ба пеш гузоштанро доранд.

– Туб, апчӣ.