СтаВл Зосимов Премудрословски - Детективи девона. Детективи хандовар

– ва shit. – илова намуд Идот. – Ман бо худ коғаз нагирифтам ва хари худро бо кафи дастам мешӯям.

– Кадом даст? Клоп саросемавор пурсид.

– Ҳарду. – Кӯдаки тақрибан понздаҳ, печида бо услуби панк ё шмюк, хурмоашро тафтиш карда, кӯртареро интихоб кард. – ин як.

– Биёед, Харутун, инро бӯй кунед. – пурсид Отилла.

– Чӣ? apchi. – пурсид корпоратор.

– Дастатро бӯй кунед ва хулосаи санитарӣ-эпидемиологиро аз таркиби моддае, ки ба пӯст истифода мешавад, тартиб диҳед. Ман гирифтам?

Инфефалопат мувофиқа бо дасташ ларзид ва беэътиноӣ ба назди кудак рафт ва дасташро ба бинии худ бурд. Ман парҳезҳои банди дастро аз бухор баровардам ва нӯги биниро такон додам, пас кӯпруки биниро, баъд аз инертсия мавҷ ба гарданҳо, пешонӣ ва лабон гузашт ва маълум шуд, ки ӯ чӣ тавр онро фурӯ бурдааст. Кулоҳҳо ва ангуштони хурмои Идот якбора пӯшиданд ва бинии хеле дарозтари Арутунро часпониданд ва ӯро ба сӯи худ кашиданд.

Ҳарутун мушташро бо ду дасташ гирифта, рӯяшро ҷингила кард ва кӯшиш кард, ки онро аз бинӣ канда гирад, аммо кӯдак қаблан ангуштонашро ором карда, ногаҳон онро аз миён бардошт. Инсефалопат сарашро ба хараш зада, қариб ба хараш афтид. Ӯ сиҳат шуд ва ба Idot як зарба дод. Касе, ки ин гуна чизҳоро якбора гирифтааст, саркашӣ кард ва Харутун, беҷавоб монд ва аз паси инерсияи дастӣ афтод ва ба бистари гул афтод.

– Хуб, хам мешавад? хоҳиш кард Клоп дасти кӯчакашро ба ҳамкораш супорад, то бархезад.

– Мда, апчи. – Арутун аз ҷояш хест ва пешниҳоди Клопро рад кард.

– «Мдая» чист?

– Ман овезон накардам, Апчи, – оғӯш кашид ва бинӣ, Харутун гузашт.

– Оё шумо ҳуҷҷатҳои ӯро тафтиш кардед?

– Бале, ин меҳмон аст, apchi, аз Қазоқистон, ки дар он ҷо чуйка ҳаст.

– Чӣ бӯй?

– Хуб, apchi, водии Чуйская, бангдона дар он ҷо мерӯяд.

– Ва ин ҷо чӣ омад? – пурсид Идота Клоп.

– Ва ба ин ҷо чӣ омадед? – ҷавоб дод Идот.

– Шумо гранивед? Ман дар ин ҷо таваллуд шудаам.

– Ҳоло ба ин монанд нест, ки ӯ ба ин ҷо омадааст? – Ангуштонро ба Инцефалопат Патзан нишон дод.

– Ва дар пешонӣ? apchi.– биниро ларзонд ва филҳоро дар Харутуни Кавказ пошид.

– Ман пурсидам, чӣ омадааст?

– Родаки бармегашт. Ман ҳам дар он ҷо бемор зиндагӣ накардам. – навраси дилгиршуда.

– Ва чӣ, шумо Анашаро фаромӯш карда наметавонед? Шитобед?

– Ман намефаҳмам, ки ту чӣ мегӯӣ? Ман мегӯям, бияфтод ва хари худро бо кафи худ тоза кард…

– Ва ту чӣ қадар беғайрат ҳастӣ? На Кентс, ҳама бо шумо яксонанд ва мӯҳлати ниҳоӣ… Даҳ медурахшад.. Чӣ хандон нест?

– Ақаллан apchi. – илова намуд Харутун. – Плюс – муқовимат ба ҳукумат.

Кӯдак ҷуръат кард.

– Ва дар Қазоқистон онҳо ба анаша намераванд? – Оттила оҳанги худро тағир дод.

– Хуб, чӣ хеле ки онҳо онро шинонданд, – Идот нӯги худро резонд. – Аммо ман қонунӣ кор мекардам.

– Ҳуқуқӣ чист? apchi. – тааччуб кард Харутун.

– Бангдона ҷамъоварӣ шуд? Ай! – Оттила боз ҳамон ангушти худро бо болға зад.

– Чӣ хел? Чизе, ки шумо, apchi, шумо бефоида, schmuck меронед. – зад Арутун.

– Ӯро дар куҷо сайд кардед? – ишколи Klop. – дур аз ин?

– Не, ба воситаи хона, дар партов. Apchi, ва муҳимтар аз ҳама, он дар ҳамон ҷо мерӯяд, ба мисли як боғ.. Шумо шинондед, apchi, саг?

– Интизор шавед, Харутун,.. ин ҷо биёед syudy? – фармон дод Клоп.

Idot майл надошт.

– Нишаста. Оттила ба сатили наздикаш ишора карда онро ба ҷояш гузошт, аммо он бе поён буд. Идот нишаст.

– Дастҳои худро ба ман дароз кунед, хурмо кунед… Ана. Ҳоло, Ҳарутун, рӯзномаро биёред.

– Аз куҷо? apchi.

– Зани худро пурсед..

– Писюня, ба ман рӯзнома диҳед! apchi.

– Кӣ? Писюня?

– Апчи, апчи, апчи … – Харутун сурх шуд

Idot chuckled.

– Шумо чӣ хандидед? – Оттила ба саҳна баргашт. «Изолда, коғазро ба ин ҷо биёред!»

– Худро бигир! На модарандар ба воя расидааст! Изолда ғусса мехӯрд.

– Биравед. – бо овози паст корпоратсияи Klop фиристод. Ҳарутун дар ним соат рӯзномаро овард, Оттила аллакай сад нохунро ҳамоҳанг карда буд.

– Кадом маргро ба марг бурдед? Биёед.

Отила газетаро гирифта, дар болои он паҳн кард.

– Се. – фармон дод ишк

– Чор. – Идот дар ҳайрат монд.

– Чй, чор?

– Хуб, се – чор – панҷ…

– Маро масхара мекунед? ба дасти худ туф ва се, се то сӯрох кунед. Ҳама банди худро аз дасти худ тоза кунед.

– Чаро?

– Мехоҳед инро дар лабораторияи шӯъбаи милитсияи маҳаллӣ нишон диҳед?

– Не.

– Пас се дар ин ҷо ва рӯза.

Кӯдак як дакика бо як нахӯд реза карда ба Клоп супурд.

– Дар? Вой! – ҳайрон шуд Клоп.

– Дарҳол ҳис, apchi, дасти як касб.

Нахўди Оттила аз тиллои сигор дар зери як варақ парпечшуда. Ва оташро сабуктар кунед. Коғаз коғаз сӯзондан ва нахӯд хушк. Оттила як нахӯдро бо болғ зада кушт. Бо тамоку аз сигор кашида шуд ва қафо холӣ шуд. Мӯҳр ва дар охири анҷом. Ман як корти печдори картон аз зери қуттича ба ҷои филтр гузоштам. Ва бо забонаш болои сигорро тар карда, онро оташ дод. Ҷамғаб садо дод ва кашф мустақиман ба шушҳои участка фурӯ рафт ва ӯ Африкаро ба ёд овард. Ҷойгоҳҳои кушодаи он ва ҷангал. Дар зери он рақс мекунам, бо папуаскас аз даҳонам бад мешавад. Оливье аз мағзи марди сиёҳ аз як қабилаи ҳамсоя, ки барои намак омадааст. Аввал ҷинсӣ бо ҳиппо ва ғайра. Дар ниҳоят, ӯ мисли ҳубобча парида, нафаси худро нигоҳ медошт ва тадриҷан дуди болдори ҷинро ба дуд мебаровард. Хуни вай бо оксигени шодмонӣ ғанӣ карда шуд ва ӯ худро тавре ҳис кард, ки гӯё бо вазни сифр парвоз кардааст. Ҳама чиз дар атроф дурахшон ва ғавғо буд. Кӯдакии Оттила фаро расид ва ҳама чиз дар гирду атроф писанд омад. Саг аз дӯкон баромад ва чашмони доғи соҳибхонаро дида, рақс кард ва думи худро кашид.

– Ҳеҷ чиз худро шарм намедорад?! – ӯ овози худро накард ва сигорро ба Интефалопат супурд. -он Харутун, истед. Ҳамчун коршинос фарқи байни shit ва shalро ёбед.

– Ва ман ҳеҷ гоҳ онро сигор накардам. Апчи. Ман намедонам, ки чӣ гуна.

– Мисли тамоку, танҳо дудро тарк накунед. Ман мегӯям, онро пурра ба даҳони худ напартоед, холӣ барои таъмини ҳаво ба шуш ва берун рафтан, ворид шудан ва ба берун нарасидан. Онро кашед ва дар дохили он эҳсос кунед.

Харутун оҳиста ба болои роҳ гузашта, роҳравро гирифт. Тавре ки сардор фармудааст, вай сигор кашид. Пас аз лаҳза ӯ ба сабзавот табдил ёфт ва мисли турк хобид.

– Кӯдакро деҳ. – Оттила фаромӯш кард ва Харутунро фармуд. – Шӯхиро дар назди зиндон бигзоред … – Пас аз ним соат Оттила идома дод – Арутун, аллея. Шумо чӣ гирифта истодаед?

– Аҷаб? Бидеҳ.. – пир ба ҷояш хеста ба ҳуш омад. Вай бо тамокукаш даст дароз кард. Идот ҷамбурро гирифта, мағрур кард ва ба атрофи ноҳия супурд. Вай даври дуввумро оғоз кард ва дере нагузашта Инсцефалопат пошнаашро тамом кард.

– Хуб, чӣ? – бигузор Бедбуг. – дуд? Шумо чӣ сигор мекашед, бача?

– Беломор. – Ман як қуттӣ Idot гирифтам ва ҳар як сигорро гирифтаму худам. Гирифт. Онҳо гирифтанд ва сигор кашиданд.