Сяргей Шапран - Сяргей ШАПРАН УЛАДЗІМНезавершаная аўтабіяграфія. Старонкі новай кнігі

Напярэдадні з’езда сябры-пісьменнікі Аляксей Дудараў, Генадзь Бураўкін і Сяргей Законнікаў пераконвалі яго, што на дадзеным гістарычным этапе на чале СП патрэбен толькі ён - Някляеў. Сам жа ён пісаў перад гэтым: «Аднак, калі ўжо з’езд пазначаны фартовай лічбай 12, то пафарціць павінна ўсім: і тым, каго абяруць, і тым, каго не. Невядома, праўда, каму болей». І далей прадбачліва заўважаў: «Наперадзе чакае з’езд № 13, чортаў тузін, і хто яго ведае, што там станецца з самым фартовым».

Ужо пасля з’езда новаабраны старшыня казаў: «Многие могли бы сегодня воз­главить СП, но лишь на уровне представительском. Все восемь человек - люди серьёзные, творчески одарённые, с опытом. Но, видно, задумались: собственно говоря, а что же дальше делать? Союз писателей не может не стоять на прежних позициях: национальная независимость, приоритет белорусского языка - другого никто и не ожидает. А дальше что? Продолжать декларировать или начать под- кладывать под слова нечто конкретное? Для этого нужна и определённая гибкость, и согласие чем-то поступиться, если вообще не наступить на горло собственной песне. Пойти на такое сегодня не значит облегчить собственную жизнь: за ра­бочим столом будешь сидеть с одними мыслями, а приходя в кабинет власти, вынужден лавировать, притираться, хитрить. Для творческого человека - это не самая лучшая ситуация». Пры гэтым Някляеў заўважаў: «Вот кем бы мне не хотелось быть, так это политиком, хотя и понимаю, что сейчас избежать этого будет очень сложно». І ўжо значна пазней, калі яго кіраванне СП застанецца ў мінулым: «Понимая, что на самом деле происходит, я предпринял попытку до­говориться с властью. Смысл попытки заключался в том, что литература готова поступиться частью своего суверенитета в обмен на нейтралитет. Попытка была изначально ошибочной, потому что литература изначально суверенна. Я имею в виду литературу, а не всяческих тех и этих, которые в ней подвизаются».

Між іншым, некаторыя з «тых і гэтых», якія ў літаратуры «подвизаются», звярнуліся да новага кіраўніка СП з прапановай... данасіцельства. «Эти люди, может, как никто понимают, что жизнь - это борьба всех против всех. И лучшее оружие в борьбе со всеми - это информация. И чем больше у тебя информации, тем ты сильнее. Причём каждый из стукачей, очевидно, думает, что коль человек стал начальником, то это место для него дороже всего. Вот и приходят: “Я знаю, что такой-то и такой-то встречался с тем-то и тем-то, а тот был в Совмине и о тебе произошёл следующий разговор.” Правда, я в услугах подобного рода не нуждался», - рэзюмуе Някляеў.

Вядома, не ўсім новаабраны старшыня прыйшоўся даспадобы. Але дзіўна было не гэта, а тое, як яно выяўлялася: спачатку садралі шыльду над уваходам у рэдакцыю «Крыніцы», пасля - шыльду «ЛіМа», затым - шыльду з дзвярэй някляеўскага кабінета ў СП (тут ужо было вядома, што зрабіў гэта адзін народны паэт). Такім чынам, Някляеў стаў, мусібыць, чэмпіёнам СП па садраных шыльдах. А можа, не толькі СП. Пасля ж «пачалі ўзломваць замкі, біць сантэхніку, нават сабачыць на ганку».

Зразумела, гэта не дадавала імпэту ў працы, якая аказалася больш чым няпростай. Някляеў стаў на чале Саюза пісьменнікаў «без аніякіх папярэдніх дамоўленасцяў з уладай, маючы свой план выпраўлення сітуацыі, у якой аказаліся пісьменнікі. Палягаў ён на тым, каб не толькі вярнуць пісьменніцкую маёмасць, а стварыць на яе падмурку камерцыйныя структуры і пазбавіцца татальнай залеж- насці ад дзяржавы, займець хоць нейкую свабоду. А свабода, калі ўбаку пакінуць балбатню пра яе, гэта эканамічная самастойнасць».

Зыходзячы з акрэсленай задачы, старшыня Саюза пісьменнікаў пачаў гульню з уладай (забягаючы наперад, можна сказаць, што ўрэшце яна, гэтая гульня, не танна яму абыйшлася).

«№ 133/1 8 ліпеня 1998 г.

ГЛАВЕ АДМІНІСТРАЦЫІ ПРЭЗІДЭНТА РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ МЯСНІКОВІЧУ М. У.

Паважаны Міхаіл Уладзіміравіч!

Як Вы, напэўна, ведаеце, нядаўні XII з’езд Саюза пісьменнікаў заклаў трывалую аснову для кансалідацыі пісьменніцкай арганізацыі і актывізацыі творчай дзейнасці майстроў пяра і літаратурнай моладзі, скіраваўшы іх на больш глы- бокае асэнсаванне і мастацкае адлюстраванне гістарычнага і сённяшняга жыцця народа і краіны.

Апроч творчых пытанняў, Саюз пісьменнікаў, як і любая іншая ўстанова, мае ар- ганізацыйныя, фінансава-гаспадарчыя праблемы, якімі павінна займацца кіраўніцтва пісьменніцкай арганізацыі і ў вырашэнні якіх мы просім Вас аказаць дапамогу:

1. Устанавіць, што дні нараджэння Янкі Купалы (7 ліпеня), Якуба Коласа (3 лістапада) і Максіма Багдановіча (9 снежня) - знакавых велічынь беларускай нацыянальнай культуры - з’яўляюцца знамянальнымі датамі і адзначаюцца на дзяржаўным узроўні; закласці ў бюджэт і накіроўваць праз Міністэрства культуры сродкі, неабходныя для правядзення мерапрыемстваў, звязаных з названымі датамі.

2. Узнавіць пры Саюзе пісьменнікаў дзейнасць бюро прапаганды беларускай літаратуры і метадычнага кабінета, увёўшы ў штат СБП адзінкі дырэктара бюро прапаганды, намесніка дырэктара і метадыста-арганізатара, загадчыка метадычнага кабінета і метадыста, забяспечыўшы гэтыя адзінкі дадатковым фондам зарплаты.

3. Перадаць ва ўласнасць Саюза пісьменнікаў будынак па вул. Фрунзе, 5, ці пры немагчымасці гэтага - выдзяліць у карыстанне СБП трэці паверх, кабінет старшыні Саюза пісьменнікаў на другім паверсе, бібліятэку, а таксама для гаспадар- чых патрэб падвальнае памяшканне і гараж з пагашэннем арэнды і камунальных паслуг за кошт бюджэтных сродкаў.

4. Надаць будынку па вул. Фрунзе, 5 ранейшы статус Дома літаратара, пера- вёўшы адзінку начальніка корпуса ў штатную адзінку дырэктара Дома літаратара.

5. Устанавіць, што ўсе творчыя і арганізацыйныя мерапрыемствы Саюза пі- сьменнікаў праводзяцца ў Доме літаратара прыярытэтна і без аплаты за арэнду памяшканняў, неабходных для іх правядзення.

6. Перадаць ва ўласнасць Літаратурнага фонда Саюза пісьменнікаў будынак па вул. Румянцава, 4 для ўзнаўлення дзейнасці паліклінікі і супольнага карыстання ёю членаў усіх творчых саюзаў.

7. Хадайнічаць перад Мінскім гарвыканкамам аб выдзяленні за кошт дзяр- жаўнага фінансавання штогод двух-трох кватэр для паляпшэння жыллёвых умоў членаў Саюза і супрацоўнікаў літаратурна-мастацкіх выданняў, заснавальнікамі якіх з’яўляецца Саюз пісьменнікаў.

8. Даручыць Дзяржкамдруку распрацаваць і ўнесці ў Савет міністраў Па- станову аб адлічэнні Беларускаму літаратурнаму фонду 5% ад ганарару па ўсіх выдавецтвах і 1,5% ад прыбытку па ўсіх друкарнях - на выданне беларускамоўнай літаратуры і матэрыяльную падтрымку літаратараў, на медыцынскую дапамогу, дапамогу па старасці і г. д.

9. Даручыць Дзяржкамдруку стварыць пісьменніцкае выдавецтва “Літара- турны фонд” шляхам выдачы ліцэнзіі на выдавецкую дзейнасць Беларускаму літаратурнаму фонду, забяспечваць выдавецтва дзяржзаказамі, прыбытак ад якіх скарыстоўваць на выданне твораў сучаснай беларускай літаратуры.