СтаВл Зосимов Премудрословски - Вар'яцкі сышчыкаў. смешны дэтэктыў

– Весела. А ты зможаш зрабіць? Зразумела, не разбіраць да канца. Постаці яшчэ трывалыя, яны ж каменныя. Проста іх дабудаваць.

– За штраф гадзіны не атрымаецца. Тым больш патрэбен памочнік і не адзін, як мінімум двое. І, зразумела, аванс, тады будзе стымул.

– Ну, у месца авансу будуць штраф гадзіны, а там паглядзім. Але я плаціць буду, калі гэта будзе таго каштаваць. Спадабацца – чырвонец дам, а не – суддзя чырвонец дасць. Вось і дамовіліся. А ў чаляднікі я табе вызначу Идота. Ведаеш такога?

– Вядома. Гэта ж дэбіл з Кызыхстона. – стары звёрз Кісляк.

– А што?

– Ды ён жа наркоша, бля-буду. -поколол пальцамі кадык стары.

– А ты?

– Я? Вось блін, ды гэта Клавка дура гэтага дэбіла паслухалася.

– А што, яны хіба маюць зносіны? яна ж яму ў бабкі падыходзіць.

– Ай, ён ёй прапанаваў дадатковы заробак. Па п'янцы, зразумела.

– На судзе, вядома, ты гэтыя словы не засвидетельствуешь супраць Идота.

– Ты за каго мяне трымаеш, начальнік. Я не ссука. На зоне ня быў і тут пад вашу дудачку скакаць не буду. Лепш тэрмін, чым параша на волі.

– Астынь. Гэта я так. А раптам?!

– Разумею, начальнік.

– А баба Клава працаваць то зможа?

– Вядома. Хоць ёй і 65, арэ як бульдозер. А вось Идот?! Будуць праблемы.

– Ня будуць. Я і яе прыцягну.

– А грошы ўсім, пароўну?

– Табе больш, але пасля штраф гадзін.

– А калі мы зробім, а штраф гадзіны не выпрацуем?

– Атрымаеце ад мяне Чырык, а кара не амністуюць. Працы шмат.

– Але што тут будаваць?

– Сьвінушнік павялічыць трэба. Хачу свіней завесці. Ну, так што, па руках?

Стары паціснуў плячыма.

– Ну, калі на гэтых умовах па тры штукі.

– Табе чатыры, і пра тэрмін не забывай.

– Тое У тым і справа, -покачал галавой, скоса аглядаючы хлеў, -конечно згодны.

– Тады дамовіліся. Плаціць будзеш ты. Грошы табе дам, але і попыт з цябе, сечёшь, Жаба?

– Уууу, мне?! Гавно пытанне, начальнік, зробім!! -Старик глыбока ўздыхнуў і закурыў чарговую цыгарэту. -Значит я накшталт як брыгадзір?!

– Накшталт як.

– А калі пачынаць?

– А хоць цяпер, Арутуну скажу, каб Идота і бабку Клавку прывёў. А вось і Идот.

– Узгадай дэбіла, ён і зьявіцца.

У дзвярным праёме з'явіўся Идот.

– Ну, што, прынёс? -обратился Клоп да Дзецюку.

– У клініку.

– Колькі?

– Пару штук хопіць?

– Хопіць, але гэта не ўсё. Будзеш дапамагаць старому, ён табе ўсё растлумачыць.

– Гэтаму? Да ну, начальнік, ён жа дзіравы.

– Я табе зараз вока выкалі, за базар адказваеш, рысы? -і Жаба кінуўся з Віламі, якія стаялі не подалёку, на Идота.

– Стой! -достал пневмо пісталет Идота. -Сейчас яйкі адстрэл.

– Ооо? Да ты з гарматай?

– Усё законна, Начальнік. Бацька даў. Вось ад такіх Шнырев.

– А не баішся? Ты тут пад арыштам. Можа бацькі паклікаць? Дзіравым ён цябе не зробіць, а вось піпец надаёт, на ўсё жыццё запомніш. І з чаго ты ўзяў, што Жаба дзіравы?

– Ды ўсё кажуць у пасёлку.

– Што ты чешешь, калбитская рожа. А чё мне ў вочы не кажуць, сцаць?

– Так, супакоіліся і за працу, калі не хочаце праблем… Усё… Ціха! Я сказаў: будзеце працаваць у месцы і кропка!!! -заорал на ўвесь двор ўчастковы генерал Клоп Оттила Алигаджиевич.

– Так яж забашлял? -удивился Идот.

– Добра. Пачнем з пачатку: Што за ствол?

– Мой. Гэта значыць бацька даў.

– Дазвол ёсць?

– Ёсць.

– Праверым. А забашлял ты не мне а дзяржаве, каб наняла трактарыста, які перепашет гэтую каноплі. А тэрмін будзеш адпрацоўваць з ім.

– А вось і не буду. Не дакажаш.

– Я не дакажу? Зара па інтэрнэце запіс адышлі ў Ютюбе ўчорашняга размовы і татка не дапаможа.

– Чырвонец, дакладна? -добавил стары.

– А ты зачыні хайло, чмо! -взбесился Идот.

– Ціха, ціха. Бачыш, вунь, пимпочка? -Оттила паказаў на першы які трапіў на погляд сучок на плоце. -Гэта і ёсць відэа камера. Можаш перадаць прывітанне родным.

Пацан прамаўчаў.

– Тота ж, ідзі і праз гадзіну ў рабочым адзенні сюды.

Можаш бацькі прывесці. Яму, спадзяюся, будзе прыемна ведаць, чым яго пасерб займаецца. Спадчыннік! Рэпутацыю ты яму можаш сапсаваць на заўсёды.

– Не трэба бацьку казаць. Я отработаю.

– Вось і добра. У канцы здачы аб'екта, атрымаеш яшчэ і башли. А бацьку скажаш, што працу знайшоў у мяне. Зразумеў?

– Так.

– Яшчэ зайдзі да бабкі Клавке і скажы, што я яе выклікаю тэрмінова.

– А калі яна не прыйдзе?

– Скажы, што арыштую па ўсёй строгасці закона.. Ідзі.

Так сабралася строй брыгада і прыступіла да рэстаўрацыі хлява, які, як бяльмо ў воку, Оттилу да пякоткі, даставаў, праз ныццё Ізольды вось ужо пяць гадоў. І Клоп не мог ці не хацеў знайсці на гэты час. Наогул Оттила быў гультай, дакладней сказаць, яму прасцей было злавіць льва, чым пабудаваць або пачысціць у скаціны. Неўзабаве прыйшоў Арутун з нажом Жабы, і без злоўленых. Мабыць Клаўдзія усіх папярэдзіла або такія вычарпаны. Далей ахоўнікі парадку адправіліся на абыход вясковых хлявоў у пошуках малады каровы, якая прапала ў заможнай сям'і Лидергос. Пошукі прайшлі не доўга і карову была знойдзена ў хляве шматдзетнай беднай сям'і Сарикуловых. Але пасадзіць гаспадара сямейства не атрымалася. Ён пайшоў у адмову і зваліў на непаўналетніх дзяцей, маўляў, галодныя, вось і скралі карову, а гаспадар пра гэта нічога не ведаў, прычына – запой гадавы. Карову вярнулі, а Сарикулова прыгразілі, што рана ці позна ўляціць і сядзе.

АПУЛАЗ 3

Спадчынай раніцу Оттила прачнуўся ад душы разьдзіраць мацюкоў ўкамплектаванай асуджаных у адміністрацыйным парадку брыгады ў складзе: Жабы – па тыпу брыгадзіра, Идота – ня змераў падсобнік і бабкі Клавки – зоркі калектыву.

– Куды дошку, дурніца, кінула? -Орал Идот, проколовший сабе нагу цвіком.

– А ты што, у шары дзяўбці? Яна на назе тваёй вісіць! -заступился Жаба за даму смеючыся.

– Ты наогул, медуза, памры. -ответил Идот старому, -а ты, старая, яшчэ кінеш дошку з цвікамі, дупай пасаджу.

– Глядзі, сам на цвічок дупай ня напр, асабліва на Жабін! -басом отгрохотала без зубая бабка Клавка.

– Так, асуджаныя, што крычым, а бойкі няма? -интеллигентно усміхаючыся спытаў, які выйшаў на ганак, Оттила.

– Ды вось, гэтая дурніца старая дошкі раскідала, я і накалоў нагу. -более сціпла прогундел Идот.

– акуратнымі трэба. Тут і мае дзеці гуляюць.

– А што, Сара ужо ходзіць? -обрадовалась бабка Клавка. -і як працякае яе цяжарнасць? ня нарадзіла яшчэ?

– Ходзіць, на жаль, толькі ў сне. -приуныл гаспадар і тут жа асалапеў з-за слова «цяжарная». -Что ты сказала?

– Прабачце, калі ласка, але гэта радасць?! -скромно выбачылася старая жанчына.

– Ды добра, ўжо змірыліся. Яна пад наглядам доктара Смертьева, прафесары з Піцера. -Только вось не разумею … -і Оттила своечасова перапыніўся.

– Ад каго цяжарная? -ляпнула Старая.

– Ад куды ты ведаеш пра цяжарнасць? -испугано спытаў Клоп.