СтаВл Зосимов Премудрословски - Вар'яцкі сышчыкаў. смешны дэтэктыў

– Выцягніце рукі да мяне, далонькамі ўніз… Вось. А цяпер, Арутун, прынясі газету.

– Адкуль? Апчхі.

– У жонкі спытай..

– Писюня, дай газетку! Апчхі.

– Хто? Писюня?

– Апчхі, Апчхі, Апчхі … -покраснел Арутун

Идот за хіхікаў.

– А ты што ржёшь? -Оттила павярнуўся да ганка. -Изольда, прынясі сюды паперу!

– Сам вазьмі! Не ва мачахі рос! -рыкнула Ізольда.

– Ідзі, вазьмі. -вполголоса паслаў яфрэйтара Клоп. Арутун праз падлогу гадзіны прынёс газету, Оттила ўжо паспеў сто цвікоў выраўнаваць.

– Ты што, бля, за смерцю хадзіў? Давай сюды.

Оттила узяў газету і разаслаў на кавадле.

– Тры. -приказал Клоп

– Чатыры. -ответил ў здзіўленні Идот.

– Што, чатыры?

– Ну, тры – чатыры – пяць…

– Ты што, здзекуешся? плюй у ладкі і тры, тры да дзірак. Сцірай усё сваё гавно з далонек.

– Навошта?

– Ты хочаш у раённай лабараторыі УУС гэта прадэманстраваць?

– Не.

– Тады тры тут і хутка.

Пацан нацёр хутка шарык з гарошыну і перадаў клапы.

– Па? Магёшь! -удивился Клоп.

– Адразу адчуваецца, Апчхі, рука прафесіянала.

Оттила гарошыну загарнуў у золотинку з пад цыгарэт паперкай ўверх. І падпаліў запальнічкай. Папера згарэла і высушыла гарошыну. Оттила разгарнуў і малатком растолок гарошыну. Разбодяжил з тытунем, вытрыбушаныя з цыгарэты і забіў назад. Ўшчыльніць і завяршыў на канцы. У месца фільтра сунуў скручаны абрывак кардона з пад запалкавай скрынка. І мовай завільгатнець верхавіну цыгарэты і прыкурыў. Вушак захрабусцеў і втяжка прям прысмакталася да лёгкім ўчастковага і ён успомніў Афрыку. Яе прасторы і джунглі. Танцы пад там-там з сьмярдзіць з рота папуаски. Аліўе з мазгоў негра з суседняга племя, які прыйшоў па соль. Першы сэкс з гиппопотамихой і многае іншае. У рэшце рэшт, ён, надзьмуўшыся як бурбалка, затрымаў дыханне, паступова выпускаючы парывамі крылаты дым джыну. Яго кроў ўзбагацілася вясёлым кіслародам і ён адчуў, як быццам паляцеў у бязважкасці. Усё вакол стала яркім і кайфова. Дзяцінства прыйшло да Оттиле і ўсё наваколле стала цешыць. Пёс вылез з будкі і, убачыўшы бесталковы позірк гаспадара, заскакаў і за віляў хвастом.

– Ні што сабе гавно?! -произнёс не сваім голасам ён і працягнуў цыгарэту Инцефалопату. -на, Арутун, трымай. Як эксперт знайдзі розніцу паміж лайном і шалой.

– А я не паліў яе ніколі. Апчхі. Я не ўмею.

– Як цыгарэту, толькі дым ня выпускай. Кажу, цалкам у рот не кладзі, пакінь шчыліну для падачы паветра ў лёгкія і Уцягвайцеся і ня выпускай. Яшчэ втяни і адчуй яго ў сабе.

Арутун павольна падышоў і ўзяў вушак. Курнул, як загадаў начальнік. Праз імгненне ён ператварыўся ў агародніну і атупела як індык.

– Дай дзецюку. -забылся Оттила і загадаў Арутуну. -пусть перад турмой приколется … – праз паўгадзіны Оттила працягнуў -Арутун, аллё. Што парысься?

– А? Дай.. -махнул рукой і апамятаўся стары. Працягнуў руку з цыгарэтай. Идот ўзяў вушак, пыхнул і перадаў па крузе ўчастковага. Той пачаў другі круг і неўзабаве Инцефалопат дабіў пятку.

– Ну што? -отпустило клапы. -закурим? Што курыш, пацан?

– Беломор. -достал пачак Идот і дастаў кожнаму па запаліць, і сабе. Працягнуў. Тыя ўзялі і пад палілі.

– Ну, расказвай, як ты законна каноплі касіў? -начал Клоп.

– Хе, можа ў пачатку распавядзеш, як ты, Апчхі, яе законна пасадзіў? -добавил Арутун.

– Як, хе. -прикололся Идот. -на трактары.

– Што ты гоніш, салага? -взбушевался Арутун. -На трактары, во, чухае. Сядзеш, падла! Пажыццёва!!!

– Ды сядзь, ты, а то стаіш як каланча. Вунь, на ганак сядзь. -предложил Клоп яфрэйтара.

– Карацей, прыкол быў на практыцы. -начал Идот.

– А кім ты вучыўся? -спросил Клоп.

– Ды на трактарыста-машыніста шырокага профілю. Ну і паслалі на планы, каноплі прыбіраць для вяровак. Брызент для вашых уазікаў з канапляных вяровак шыюць.

– Вось як? -удивился Оттила. -і што?

– Ну, мяне пасадзілі на машыну па ўборцы канопляў.

– А што і такая ёсць? -спросил Клоп.

– Так. -подтвердил Инцефалопат.

– А ты ад куды ведаеш? -удивился Клоп.

– Я ж у маладосці, Апчхі, -начал Арутун, але Идот працягнуў:

– … наркаманам быў.

– Заткніся, шчанюк! -возбудился Арутун. -доиграешься, Апчхі, сядзеш на доўга.

– Супакойся, Арутун. -заулыбался Клоп. -продолжай.

– Ну, у маладосці я на Каўказе жыў і вучыўся ў шараге і ў нас прадмет быў – сельгас тэхніка называўся. Вось, і праходзілі мы машыну па ўборцы канопляў. Яна, Апчхі, чапляецца да Беларусу або МТЗ-40. Вооот, Апчхі.

– І што далей? -обратился да дзецюку.

– Ну, еду ў лесвіцы.. мае за мэту працягнуць Идот.

– Як гэта? -спросил Клоп.

– Ды як камбайны, Апчхі, адзін за адным, -пояснил Инцефалопат. -только ў нас атрад, а ў, Апчхі, іх – лесвіца.

– Зразумела. І што далей?

– Ну, ежу. -начал Идот.

– Накуру адразу. -добавил Клоп.

– Што, Апчхі, канопляў ж мора. -прикололся Арутун.

– Не, начальнік, нас да трактара уазік давозіць з участковым і медсястрой. Баш з Ранетка можна было пранесці, а больш – не. Доктарка пастаянна ціск смеряет. Вокнаў ж няма на трактары, спякота, толькі дах і вецер, як з печы і кайф гуляе. За чатыры гадзіны змены так на дыхаецца, што і паліць не трэба. Бо знаходзішся ў ёй самой. Вось. А па палях пры дарозе паміж пятак, на джыпе казахі ловяць трактара і пад'ехаўшы, крычаць: «Барабан адчыняй. Да.», А не адкрыеш – заб'юць. Вось і падпарадкоўваешся. Чысцім барабанныя лопасці ад напылення пылу, а пыл – гэта Галімаў гашыш. Яны за гэта кідаюць у кабіну баксы і звальваюць. Да пяці кілаграм цягнула вагі, прыкінь, Пента!? Запалкавая галоўка траіх гадзін на пяць накрывае. Вось гэта тэма.

– І што так мала, і траіх? -поинтересовался сынок Ізя, які цішком падслухоўваў. -попробовать б.

– А ну ў дом срыгнул, смаркач. Ня бачыш, я вяду допыт?

– Няхай паслухае, гэта ж законна і павучальна -заступилась маці, якая так жа грэла вуха. -что далей, Ідучы?

– Ну, карацей, еду, кайф лётае і мяне накрыла, а я не уціраў, толькі паветра нюхаў. І гляджу, напарнік спераду едзе і як выскачыць з трактара і бегчы ў бок, а трактар усё едзе. Гляджу ў люстэрка, а ў ім уазік паліцэйскі і доктарку на перазменку набліжаецца. Я не впонятках. А з уазіка Пента выбег і за які ўцякае кореш ў догонку.

– А што ён так пагнаў, коришь твой? -перебил Клоп.

– Курнул, дэбіл, перад пакосам. І яшчэ кайфовый вецер, увогуле, сарвала вежу небараку і яму ўявілася, што ён на планах косіць Макух для планавых, па вашаму – наркакур'ераў. А тут, па тыпу, Пента спалілі. Ну, ён і звальваць.

– Хі-ха-хо-ху-хю. -захихикал Клоп, а Арутун завіс, дзесьці на Каўказе … -і што, злавілі?

– Так, праз гадзіну. А трактар у арык ўляцеў.

– Весела, Апчхі, там. -Арутун усмактаў сопла.

– Дааа, весела. -поддержал Идот. -ну я пайшоў?!

– хехехехе … -Клоп павольна перастаў смяяцца. -Иди, а заўтра апоўдні прыйдзеш. Яшчэ натрёшь, а потым мы цябе зноў зловім, адбяром і ўжо дакладна пасадзім.